Deze week valt in Oudega de laatste Bakbrogge op de mat: onze dorpskrant. Meer dan 25 jaar kon je al het nieuws lezen in deze krant. Maar het lukte de redactie niet om nieuwe vrijwilligers te vinden. En dus trekken ze de stekker er uit.
De redactie van onze dorpskrant is niet het enige bestuur dat geen vrijwilligers kan vinden. Ik denk dat er in ieder dorp wel een club is die maar lastig helpende handen aan zich weet te binden. Dorpsbelangen, sportclubs, jeugdhonken; allemaal kampen ze met hetzelfde probleem: niemand heeft tijd om te helpen.
Ik was afgelopen week op bezoek bij Pieter Kooistra en Johannes van Kammen. Beide heren stonden meer dan dertig jaar geleden aan de wieg van de lokale krant De Westereender. En al die jaren schrijft Johannes iedere keer weer een aantal artikelen, die in de smaak vallen bij het publiek. Hij is inmiddels 68 jaar, maar aan stoppen denkt 'ie nog lang niet. "Ik kan nog niet zonder", grijnsde hij.
Dat soort vrijwilligers zijn onbetaalbaar. Mensen die zich jarenlang met hart en ziel inzetten en niet van stoppen willen weten. Gelukkig hebben de meeste clubs wel zo'n vrijwilliger in de gelederen, maar eentje is niet genoeg om een bestuur te runnen. Daarvoor zijn meer handen nodig. Maar vind ze maar eens.
Er zijn inmiddels sportclubs die vrijwilligerswerk verplicht stellen. Dat is een rare combinatie: vrijwillig en verplicht. Mar kennelijk kan het niet anders. Verplichte barmannen, verplichte scheidsrechters en verplichte trainers; of je daar nu werkelijk de meest enthousiaste mensen mee krijgt, betwijfel ik.
De redactie van onze dorpskrant wilde zo ver niet gaan. Op facebook maakten ze bekend dat deze week het laatste nummer bij de leden op de mat valt. Onder het bericht zag ik teleurgestelde reacties staan. 'Jammer dat er niemand is die het wil overnemen', schreef iemand. Precies, dacht ik. Maar wanneer iedereen hoopt dat iemand anders het overneemt, komen we geen stap verder.
Een oplossing heb ik dan ook niet paraat. De redactie van de Bakbrogge gelukkig wel. Die is druk bezig met het ontwikkelen van een dorpsapp, waar iedereen de informatie voortaan kan vinden. Een digitale dorpskrant dus, die minder tijd vraagt om in elkaar te zetten, te drukken en te bezorgen. Met zo'n app gaat het nieuws voortaan als de brandweer.
Over de brandweer gesproken. Meer dan veertig mensen gaven zich in Oudega op voor de vrijwillige brandweer. Meer dan veertig vrijwilligers die een aantal jaar een opleiding willen volgen om straks als brandweerman of -vrouw aan de slag. Ik stond er versteld van. Als de alarmbellen echt gaan rinkelen, blijken er godzijdank toch nog vrijwilligers in Oudega te zijn die opstaan.
