Als echt dorpsmeisje ben ik al een aantal jaar secretaris van Doarpsbelang Aldegea. Als dorpsbelang hebben wij een zogenoemde ANBI-status. Oftewel, we zijn een 'Algemeen Nut Beogende Instelling'. Onlangs viel er een brief van de Belastingdienst bij mij op de mat met de volgende boodschap.
"Vanaf 1 januari 2014 is de regelgeving voor ANBI's gewijzigd met als doel het vertrouwen van het publiek in de filantropische sector te bevorderen.” En zo veranderden wij van doodnormale dorpsbewoners in heuse filantropen vol van naastenliefde. Maar daar ging het de Belastingdienst uiteraard niet om.
Om dit publiekelijke vertrouwen te vergroten moeten alle ANBI’s namelijk transparanter zijn in het openbaar maken van hun gegevens. In de brief zat een lange lijst van punten die op de website van dorpsbelang zichtbaar moeten zijn. Denk aan ons fiscaal nummer, postadres, telefoonnummer en mail. Maar ook onze algemene doelstelling, de hoofdlijnen uit het beleidsplan en een financieel overzicht. Ik kreeg een lijst van maar liefst negen verbeterpunten die nog niet op onze site stonden. Aan de slag.
Eén van de punten uit de lijst was een actueel verslag van onze activiteiten het afgelopen jaar. Die had ik zomaar klaar, want ieder jaar lees ik op de ledenvergadering het jaarverslag voor. In het Fries uiteraard. Dus hatsaflats, de jaarverslagen van 2013 t/m 2015 plempte ik op de site. Een dag voor de deadline mailde ik de Belastingdienst dat alles er op stond volgens de eisen. Althans, dat dacht ik.
De volgende dag kreeg ik een voicemailbericht, met daarin de boodschap dat Friese jaarverslagen niet akkoord waren. Ik kreeg de keuze uit een Nederlandse of Engelse vertaling. Hè, dacht ik. Maar was Fries niet officieel onze tweede rijkstaal, vastgelegd in een heuse Taalwet? Het Fries, niet het Engels. Bovendien was deze hele operatie opgestart om het vertrouwen van het publiek te vergroten. Ik denk dat ons publiek meer vertrouwen haalt uit een Fries verslag dan uit Engels gebrabbel.
Verrast over het voicemailberichtje was ik overigens allerminst. Bij de Belastingdienst zijn ze niet zo Fries. Ik heb al eens in het Fries geprobeerd met ze te bellen. Onmogelijk. ‘Mevrouw, als u weigert Nederlands te praten, voel ik me gedwongen dit gesprek te beëindigen.’
Dat het ook anders kan bewijst De Friesland Zorgverzekeraar. Daar worden klanten die de voorkeur geven aan het Fries doorverbonden met een Friese medewerker. De reacties zijn na afloop erg positief. In je eigen taal kunnen praten, wordt enorm gewaardeerd door klanten.
De Belastingdienst mag z'n eigen Algemeen Nut wat mij betreft ook nog wel eens onder het vergrootglas leggen. Ik lever met liefde een rijtje verbeterpunten aan.
