Afgelopen woensdagavond hielp ik als vrijwilliger bij het tellen van de stemmen in Drachten. Hoe later het werd, hoe groter ik het stapeltje van de PVV zag worden. De VVD volgde gestaag, maar Geert Wilders bleek het meest populair. Ons stembureau was daarmee een goede afspiegeling van de landelijke uitslag, met de VVD en PVV als grootste partijen.
Rechtse partijen, ik heb er niet zo veel mee. Ik ben wat dat betreft een linkse softy. Ik heb dan ook niets op met Geert Wilders. Vooral niet met zijn standpunt over vluchtelingen. Geert ziet in plaats van mensen die een veilig heenkomen zoeken vanwege een oorlog, alleen maar vijanden het land inkomen, met stuk voor stuk achterlijke culturen, zoals hij dat noemt. Terwijl ik er zeker van ben dat wij nog heel wat van deze mensen kunnen leren.
Laatst sprak ik een enthousiaste inburgeringsdocente, die vol passie over haar nieuwe baan vertelde. Van de Nederlandse taal tot het invullen van de meterstanden voor de NUON, ze helpt haar leerlingen bij alles. Die zijn maar wat trots op haar. Elke week krijgt ze als bedankje eten mee naar huis. En iedere keer wordt ze uitgenodigd voor koffie. Want Nederlanders zijn gek op koffiedrinken, leerde ze haar studenten al tijdens les één.
Door alle drukte sloeg ze de koffie-uitnodigingen lange tijd af, tot een aantal weken geleden. Ze werd om twaalf uur uitgenodigd bij een Syrisch gezin. “Ik ben rond een uurtje of twee wel weer thuis”, riep ze toen ze in de auto sprong.
En zo zat ze klokslag twaalf uur aan de koffie bij de Syrisch familie. Met genoeg lekkers om de vitrines van de plaatselijke bakkerij te vullen. Het duurde maar even of de vrouw des huizes dook de keuken in. Want koffiedrinken zonder eten, dat gaat niet. Van half drie tot half zes werd ze getrakteerd op een heus vijfgangenmenu. En na het eten stond er als toegift Arabische thee op het menu. Ruim zeven uur later werd ze door het hele gezin bedankt voor het gezellige koffiedrinken en uitgezwaaid totdat ze de straat uitwas.
Vergelijk dat nou eens met een koffiedrinken bij een Nederlander. Bij ons krijg je een haastig gemaakte Senseo voorgeschoteld, met één karig koekje erbij geserveerd op een bordje tegen het kruimelen. En al na twee bakjes word je er subtiel doch dringend weer uitgebonjourd. Een vlugge ‘Na hoi!’ en dat is dat. We hebben per slot van rekening meer te doen.
Natuurlijk, er zitten ook andere zijden aan die buitenlandse culturen die we hier absoluut niet willen overnemen. Maar wanneer het om gastvrijheid gaat, kunnen we nog heel wat leren van ons nieuwe Nederlanders. Misschien moet Geert zelf eens op visite gaan bij een Syrische familie. Wedden dat 'ie na afloop denkt: "Hmmm, das toch andere koffie".
