Vijfentachtig mensen die in je zorgdossier rondneuzen om te zien welke ziektes je hebt gehad en wat je aan jezelf hebt laten verbouwen. En let wel: zonder dat één van die 85 ooit bij je aan het ziekenhuisbed stond om voor je te zorgen. Het overkwam Samantha de Jong, beter bekend als realityster Barbie. Al deze 85 medewerkers van het HagaZiekenhuis in Den Haag kregen een officiële waarschuwing. Nog een keer zo'n misstap en ze staan op straat vanwege overtreding van de privacyregels.
Op 25 mei treedt de nieuwe privacywetgeving in werking; de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Deze verordening verplicht bedrijven en organisaties in Europa om privacygevoelige informatie beter af te schermen. Wanneer je berichten leest over nieuwsgierige aagjes in een ziekenhuis dan zou je deze nieuwe wet meteen toejuichen. Maar er is zeker ook een keerzijde.
Tijdens de laatste bestuursvergadering van Dorpsbelang stond de AVG-wet afgelopen week hoog op de agenda. Zo ook bij de muziekvereniging, de tennisclub, korfbalvereniging, ondernemersbond, de kerk en de dorpskrant. Heel het dorp buigt zich over deze nieuwe wetgeving. Wat betekent dit voor ons als kleine clubs?
Voor zover ik het begrijp komt het er kort door de bocht op neer dat je als club je uiterste best moet doen om gegevens van leden te beschermen. Maar hoe doe je dat? Bij Dorpsbelang hebben we een ledenlijst met daarin de namen, adressen en mailadressen van leden. Sinds kort betalen mensen ook via een automatische incasso, dus ook deze bankrekeningnummers zijn bij ons bekend. Tuurlijk, dit is informatie die we beschermen, maar hoe moeten wij zonder budget een eigen cybercrime afdeling oprichten?
Onlangs organiseerde de Rabobank een informatieavond voor verenigingen om hen te informeren over de gevolgen van de nieuwe AVG-wet. Een van de belangrijkste aandachtspunten was dat leden er voortaan voor kunnen kiezen om geen persoonlijke informatie meer af te geven. Iedereen kan nog steeds lid worden, maar dan zonder naam, adres of mail. Juist ja. Dus we krijgen er een nieuw lid bij, maar wie het is, waar hij woont en waar de uitnodiging voor de jaarlijkse ledenvergadering naar toe mag: geen idee. Dat wil het nieuwe lid niet vertellen.
Je begrijpt dat dit een onwerkbare situatie is. Echter, het probleem is dat we geen andere keuze hebben. De boetes die de Autoriteit Persoonsgegevens ons kan opleggen, liegen er niet om. En dus zit er niets anders op dan zo goed mogelijk ons best doen. Denken in oplossingen in plaats van problemen, gaf de Rabobank als advies.
Ik heb eens nagedacht. Wellicht is het een idee om voortaan met schuilnamen te werken. Dat mensen zich kunnen inschrijven onder een eigen bedachte naam. Zoiets als Barbie. Wellicht dat dat helpt.
