Afgelopen vrijdag zat ik in de sauna. En zoals dat hoort in een sauna plof je halverwege de middag neer op de bank met een plaidje en een fout tijdschrift. De Privé en de Weekend zijn perfecte saunablaadjes om te genieten van stiekeme romances, nieuw liefdesgeluk of juist -ongeluk van onze BN'ers. Maar in plaats van een Privé of Weekend kreeg ik dit keer een Mijn Geheim in handen. En hoewel de titel anders doet vermoeden, is dit een super suf blad.
Het eerste artikel ging over drie dames die in 2017 allemaal iets los hadden moeten laten. Daarvoor kregen ze tips van een ware loslaatcoach. Serieus, dat bestaat. Een loslaatcoach. Na dit verhaal bladerde ik verder naar de rubriek van Medium Marion, die antwoord geeft op vragen van lezeressen door 'haar gave in te zetten'. Dit keer wilde een lezeres weten of het verstandig was om haar baan op te zeggen en een eigen bloemenzaak te starten. Eeeeh, hallo? Medium Marion is geen zakenpartner.
Via Medium Marion belandde ik bij het hoogtepunt van Mijn Geheim: de pagina met de jaarhoroscopen van 2018. Ook al geloof ik geen ruk van al die hocuspocus, ik ging het natuurlijk toch zitten lezen. In slechts twee pagina's werd mijn jaar uit de doeken gedaan. ‘2018 wordt een spannend en intrigerend jaar voor de Waterman. U vindt eindelijk rust in uw leven, zowel op het gebied van arbeid als in de liefde. Maar belangrijker nog: blijf luisteren naar uw lichaam. Dat vertelt u of u de juiste keuze maakt.’
Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet zo spiritueel ben aangelegd. Al dat gewauwel over sterrenbeelden en mediums; ik heb er niets mee. Ik ben meer van eerst zien en dan geloven. Praktisch handelen, daar gaat het om. Wil je een bloemenwinkel starten, dan maak je een goed businessplan. Of je stapt naar een boekhouder, maar in geen geval schrijf je een brief aan een medium. Dan kun je net zo goed je buurmeisje van drie je spaargeld in beheer geven.
Nadat ik mijn jaarhoroscoop had doorgelezen, was het tijd voor de opgieting. Diezelfde ochtend nog had ik bloed gedoneerd bij Sanquin. Daar reageerde de bloedman niet erg enthousiast op mijn plan om 's middags naar de sauna te gaan. Een halve liter bloed afgeven en daarna minstens een halve liter zweet uitstoten, schijnt geen ideale combi te zijn. Dus beloofde ik plechtig dat ik het kalm aan zou doen.
Aangekomen bij de opgietsauna bleek die al flink vol te zitten. Helemaal bovenin was nog plek. Eenmaal geïnstalleerd begon de opgietman met zijn verhaal. We kregen eerst drie geuren: rozemarijn, granaatappel en tot slot helmgras met mint. Daarna was er een kleine pauze, waarna nog twee geuren volgden. En toen ging 'ie los.
Al bij de eerste geur dacht ik: poehee, wat is 't hier warm. Bij de tweede had ik het bloedheet en bij de derde Spaans benauwd. Blij dat we een frisse neus gingen halen, liep ik de sauna uit. Maar nog voordat ik de koude douches had bereikt, ging het licht uit. Mijn lichaam luisterde niet langer naar mijn geest. Waar mijn hoofd zei: niet zo aanstellen, riep mijn lichaam: het is wel klaar zo! Goddank kon ik nog net een bankje vinden om te zitten, want in je nakie knock-out gaan dat wil niemand.
De tweede ronde van de opgieting heb ik maar gelaten voor wat 't was. De opgietman kwam in zijn vrolijk roodgeruite rokje naast me staan. “Jullie gaan niet meer mee?” vroeg 'ie. "Ik sla even over. Beetje duizelig", antwoordde ik. En alsof 'ie persoonlijk de tekst van m'n jaarhoroscoop in Mijn Geheim had geschreven, antwoordde de opgietman: “Heel verstandig. Je moet áltijd naar je lichaam luisteren.”
