Ik ga binnenkort weer naar een naturistencamping. Dat heb ik vorig jaar ook gedaan en het beviel me uitstekend. Tijdens mijn zoektocht naar een geschikte camping, kwam ik op de website van een naturistencamping in de polder. Op de site zag ik een foto staan van een groepje ouderen, die in de blote kont aan het jeu de boulen waren. En ik geef toe: daar moest ik toch een beetje aan wennen.
De eerste keer in je blote kont over de camping wandelen: je moet even een drempeltje over. Maar wanneer je je eenmaal letterlijk en figuurlijk bloot hebt gegeven, is het heerlijk. Je moet er wel mooi weer bij hebben uiteraard, maar dan voelt het bevrijdend. Je trekt bij de eerste zonnestralen de boel uit en klaar is kees.
'Ga je dan ook in de blote kont naar de supermarkt?' werd me vorig jaar vaak gevraagd. Tuurlijk niet. Alleen op de camping heb je de kleren uit. Ga je het terrein af, dan trek je iets aan. En ook bij het jeu de boulen hadden de buren vorig jaar kleren aan. Iedere avond om acht uur werd er vaste prik verzameld bij het jeu de boules veld om een balletje te gooien.
Maar bij deze nieuwe camping wordt er dus naakt gespeeld. En ik las bovendien dat er een voetbalveld is. Hoe zou dat zijn, bedacht ik me, voetballen in je nakie? Hotst en klotst dat niet hinderlijk? Tegelijkertijd zie ik ook meteen een groot aantal voordelen. Blotekontenvoetbal zou heel wat gedoe op het veld in één klap oplossen.
Allereerst geen getrek aan shirts meer, omdat er simpelweg geen shirt is om vast te houden. Een sliding door de modder? Prima, geen wasvrouw die jankend op maandagochtend al die witte broekjes weer schoon moet krijgen. En geen shirt scheelt ook heel wat gele kaarten bij het juichen. Bovendien kunnen we als publiek nog meer genieten van al die tattoos die voetballers tegenwoordig hebben op armen, benen en bovenlichaam.
Dan dat gedoe met het beschermen van je piemel in het muurtje tijdens een vrije trap. Al die mannen staan krampachtig met de handen voor hun kruis alsof ze stuk voor stuk een leuter van een meter hebben. Niet langer nodig. We kunnen als publiek voortaan zelf precies zien wie z'n handen wel en niet voor z'n jongeheer hoeft te houden.
Maar het grote voordeel is natuurlijk dat mannenvoetbal ineens een stuk interessanter wordt voor dames. Waar vrouwen nu met hun iPad op de bank zitten om tijdens een voetbalwedstrijd te Netflixen, ben ik er zeker van dat ze bij blotekontenvoetbal aandachtig zullen kijken.
En andersom geldt dat net zo. Waar mannen nu klagen dat damesvoetbal niet om aan te gluren is, zullen ze er dan geconcentreerd voor gaan zitten. Met andere woorden: ik zie alleen maar voordelen. We moeten alleen nog even bedenken waar de scheidsrechter z'n gele en rode kaarten bewaart.
