Vorige week las ik het bericht over voetbalclub VV Drachten die drie jeugdteams uit de bekercompetitie terugtrekt vanwege te weinig vrijwilligers. Nu is VV Drachten een grote club, met volop jeugd- en seniorenleden. En toch lukt het niet om genoeg helpende handen te vinden om deze drie teams te laten spelen. Dat is toch triest.
Afgelopen zomer mocht ik voor Sport Fryslân interviews houden voor de nieuwe website. Sport Fryslân heeft diverse projecten waarmee ze sportverenigingen ondersteunen. De afgelopen maanden zat ik bij diverse clubs aan de tafel. Van paardrijden tot volleybal en van voetbal tot hockey; allemaal hadden ze hetzelfde probleem. Het vinden van genoeg vrijwilligers.
Of het nu gaat om kleine of grote clubs; het blijkt steeds lastiger om vrijwilligers te krijgen die de handen uit de mouwen willen steken. Eén van de voorzitters van een voetbalclub vertelde me dat ouders kinderen 's ochtends bij het hek van het sportveld dumpen en 's middags pas weer ophalen. Zelf bij de wedstrijd kijken? Geen tijd voor. Laat staan voor vlaggen, fluiten of coachen. Veel te druk om ook maar een uurtje als supporter aan de zijlijn te staan.
Maar beste ouders; daar gaat het toch juist om? Ik vond het vroeger fantastisch wanneer mijn ouders kwamen kijken naar mijn wedstrijd. Dat maakt sport zo mooi, je geniet met elkaar van een doelpunt. Maar tegenwoordig is sport een verkapte kinderdagopvang geworden, waar ouders hun kinderen stallen zodat ze zelf vrij zijn in het weekend.
En dus zie je dat clubs vrijwilligerswerk steeds vaker verplicht stellen. Wil je zoon voetballen? Prima, maar pa of ma moet verplicht een vrijwillige functie nemen. Dat lijkt een uitstekende oplossing, ware het niet dat kinderen van ouders die dat weigeren dus niet meer kunnen sporten. En juist deze doelgroep wil je zo graag in beweging krijgen.
Optie twee is om de contributie te verhogen voor leden die geen vrijwilligerswerk doen. Maar, zeggen de bestuurders met wie ik sprak, daarmee los je het probleem niet op. Je krijgt weliswaar meer geld om betaalde krachten in te schakelen, maar waar vind je die? En zit je te wachten op trainers die alleen voor het geld een team coachen?
Kortom; zowel verplichting als contributieverhoging zijn niet de oplossing. Blijft er nog één laatste redmiddel over. Een sport waar wij Hollanders niet alleen wereldberoemd maar ook de allerbeste in zijn: sparen om korting te krijgen. Wellicht moeten sportverenigingen voortaan niet langer werken met rode en gele kaarten, maar met een bonuskaart net als supermarkten.
Bij iedere bardienst of gefloten wedstrijd scoor je een stempel en daarmee korting op de contributie. Zo wordt zelfs gratis sporten nog een sport an sich.
