We beginnen deze maandag met een gewetensvraag. U hebt net weekend gehad, maar bent u nou op deze maandag ook écht uitgerust? Hebt u op zaterdag kalm een krantje kunnen lezen, met een klassiek stukje Beethoven op de achtergrond en versgekookte eitjes op tafel? Bent u gisteren met de kids en uw goudgele labrador een heerlijk blok te fietsen geweest door de natuur of verraste het gezin u met een gezellig ochtendje dauwtrappen? Met andere woorden: heeft u écht uw rust gepakt? Vreselijke people manager vraag trouwens.
Wie wel eens de Libelle leest zal bovenstaande situaties herkennen uit hun fotoreportages. Die heerlijk geënsceneerde rust van een vredig doorsnee gezin in het weekend. Neem een kijkje bij een écht doorsnee gezin op zaterdagochtend en u zult dekking moeten zoeken voor de haastig gesmeerde boterhammen die over tafel vliegen, gevolgd door de nodige krachttermen omdat de voetbalschoenen weer eens kwijt zijn. Juist ja, rust in het weekend.
Zeg nou eens eerlijk: kent u één iemand uit uw vriendenkring of familie die het níet druk heeft? Eén iemand van wie u denkt die kan eitjes koken en heeft daarna ook daadwerkelijk de tijd om zo'n eitje in alle kalmte op te eten. Zo iemand die bij een vergadering van een commissie spontaan de vinger opsteekt en enthousiast uitroept: ‘Ja, geef mij maar. Ik heb toch niets te doen.’ Deze tekst heb ik overigens al wel eens letterlijk zo gehoord, maar dan sarcastisch bedoeld en gepaard gaand met een zucht vol beangstigende levensmoeheid.
Gelooft u mij: iedereen heeft het druk. Jong én oud. Sterker nog: wanneer u denkt dat u het later rustiger krijgt, heeft u het mis. Ik sprak afgelopen week een dame van 84, die ik mocht interviewen over haar fanatieke reizen. Voorafgaand kreeg ik tijdstippen door waarop ik kon bellen. Woensdag werd lastig want dan ging ze naar de familie. Donderdag was onmogelijk vanwege de geplande treinreis naar het Rijksmuseum in Amsterdam. En ook vrijdag was reeds volgepland met twee verjaardagen, gevolgd door de bridgemiddag.
Toen ik haar vrijdagavond uiteindelijk sprak, deed ze me uitgebreid verslag van haar levendige bezoek aan Amsterdam. Daar aangekomen bleken er namelijk geen kaarten meer te zijn voor de tentoonstelling van Rembrandt van Rijn. Dus was mevrouw maar een wandeling gaan maken door de hoofdstad. Ze had een paar nieuwe schoenen gekocht, en was daarna wat gaan eten op het Leidsche Plein. “En druk dat het er was”, jubelde ze enthousiast. “Heerlijk!”
De moraal van dit verhaal? Druk hebben we het allemaal. En misschien maar goed ook, want een dag vol verveling lijkt me nog erger. Mijn advies? Wees druk, maar máákt u zich vooral niet te druk.
