Uit onderzoek bleek vorige week dat bijna alle 390 Nederlandse gemeenten geld over hebben voor het uitvoeren van de WMO-taken. De Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Daarbij moet u denken aan taken als thuiszorg en dagbesteding voor ouderen, langdurige zorg aan hulpbehoevenden, jeugdzorg en het creëren van arbeidsplaatsen voor gehandicapten. Met andere woorden: de basis van ons zorgstelsel.
En wat blijkt nou? Gemeenten hebben het afgelopen jaar met elkaar in totoaal 310 miljoen euro overgehouden voor het uitvoeren van deze taken. Geld dat dus wel klaar ligt, maar niet gebruikt is. En dat is gek. Want hoe vaak gebeurt het dat een gemeente geld overhoudt? Nooit. Ik lees nooit krantenkoppen over bouwprojecten, aanleg van wegen of onderhoudsbeurten aan gemeentelijke eigendommen die goedkoper uitvallen dan gedacht. Maar wanneer het om zorg gaat, kan dat wel. Raar.
Met het overnemen van de WMO-taken van het rijk hebben gemeenten zelf een inschatting gemaakt van wat ouderen maar ook jongeren nodig hebben aan zorg en ondersteuning. Via keukentafelgesprekken is er geïnventariseerd welke hulp noodzakelijk is. Daarbij is streng geïndiceerd, zoals gemeenten dat politiek correct betitelen.
Ik las een interview met een oudere dame die twee keer per week huishoudelijke hulp kreeg. Hmmm, concludeerde de gemeente. Eén keer stofzuigen is meer dan genoeg. En drie keer daags thuiszorg? Beetje overdreven. Daar maken we t
Ook werd er door gemeenten kritisch gekeken naar de leveranciers van de zorgdiensten. Nou ja, niet echt naar de leveranciers natuurlijk, maar naar het kostenplaatje. En met succes, want zorg kan altijd goedkoper. Het gevolg: thuiszorgorganisaties die failliet gaan en taxibedrijven die het hoofd niet langer boven water kunnen houden. Simpelweg omdat de bedragen waarvoor ze werken te laag zijn voor een rendabele bedrijfsvoering. Gemeenten steken vervolgens vol onschuld de handen omhoog; niet onze schuld. Maar ondertussen zijn de mensen die deze zorg krijgen wel de dupe.
Overal waar mogelijk is er bezuinigd op de zorg en - tadaaaa - nu is er geld over. Geld dat klaar ligt voor de zorg, maar ik betwijfel of het daar uiteindelijk ook voor gebruikt gaat worden. Want de gemeenten zitten er als bewakers bovenop. En ze hebben geen idee wat te doen. De vraagtekens zijn op hun gezichten te lezen: huh, we hebben geld over, dus wat nu?
Mijn advies? Ga nog eens dat keukentafelgesprek aan. En dan niet alleen met de zorgcliënten, maar ook met al die thuiszorgmedewerkers, taxichauffeurs en huishoudelijke hulpen. Ik weet zeker dat zij heel goede ideeën hebben waar die 310 miljoen euro voor gebruikt kan worden.
