Wie James Bond zegt, zegt Wodka Martini. En wie Wodka Martini zegt, zegt 'Shaken, not stirred'. Behalve in Duitsland, ontdekte ik als 16-jarige scholiere tijdens een uitwisselingsproject. Daar maakte ik kennis met de Duitse traditie om alles na te synchroniseren. Een trucje dat inmiddels tot kunst is verheven.
‘Möchtest du heute Abend James Bond gucken?’ Het is 2001 en ik ben als 16-jarige puber op uitwisseling in Duitsland. Aangezien mijn verblijf grotendeels in volledige stilte verloopt (ik tref een 16-jarige Duitse scholiere die niets maar dan ook NIETS zegt), ben ik al lang blij wanneer ze voorstelt om die avond een film te kijken. James Bond is op tv. Eindelijk iets dat ik wél kan verstaan. Althans, dat denk ik die luttele eerste seconden van de film.
Het is mijn vuurdoop in de wondere wereld van de Duitse nasynchronisatie. Ik pis in m’n broek als ik Pierce Brosnan z’n eerste Duitse zin hoor zeggen. Het voelt alsof ik naar een slapstick film kijk. Ik rol bijna van de bank als 007 z’n wereldberoemde Wodka Martini bestelt en daarna in onvervalst Duits "Geschüttelt, nicht gerührt" tegen de barman zegt. Dit spoort toch niet? Maar tot mijn eigen verrassing kijkt mijn gastgezin me aan alsof ík helemaal gek ben geworden.
Twaalf jaar later is nasynchronisatie godzijdank een stuk beter geworden. Bij vrijwel alle streamingsdiensten als HBO, Netflix en Videoland kun je tegenwoordig ieder gewenste spreektaal selecteren. Van Spaans tot Italiaans; 007 bestelt met het grootste gemak z’n favoriete drankje ‘shakerato, non mescolato’ aan de bar. Van de lipbewegingen tot de uitspraak; het is niet van echt te onderscheiden. Geloof mij.
Twee weken geleden. ‘Hé, sille wy dizze serie sjen?’ Vol verwachting nemen we samen plaats op de bank om Disney + te kijken. Een streamingsdienst die we net nieuw hebben. Ons oog valt op de serie Nemesis: acht afleveringen over de onverschrokken Sylvia van Maele, officier van justitie in Den Haag, en de stoere Lars van Deurnen, rechercheur bij de FIOD. Krekt wat.
De eerste aflevering begint gelijk met actie. Tijdens een heftige FIOD-inval in een Haags kantoorpand vult de lucht zich met krachttermen en politiebevelen. In het Engels. Maar liefst dertig minuten lang zijn we dan ook allebei in de veronderstelling dat het een Engelstalige serie betreft. Weliswaar over de Hollandse FIOD en met Nederlandse acteurs, maar toch in het Engels. ‘Fêst omdat it foar Disney makke is’, concludeer ik. Ik vind het zelf best een slimme verklaring.
En dus kijken we nietsvermoedend naar Nemesis, in het Engels, mét Hollandse ondertiteling. Totdat één van de kids aanschuift en met een schuinoog vanachter haar mobiele telefoon meekijkt. ‘Huh? Wêrom sjogge jim dizze serie yn it Ingelsk?’ Onze verbaasde blik vanaf de bank spreekt boekdelen.
Wat blijkt; Nemesis is de allereerste Nederlandstalige dramaserie die door Disney + is uitgebracht. We zitten dus al een halfuur lang naar nagesynchroniseerde acteurs te kijken, die eigenlijk stuk voor stuk gewoon Hollands lullen. De tranen rollen over m’n wangen.
En dat waterballet wordt alleen maar erger wanneer we in het keuzemenu met onze dikke vingers per ongeluk Fins als spreektaal aanklikken. Met Zweeds als ondertiteling. Wat we ook doen, gewoon onvervalst plat Haags krijgen we niet meer voor elkaar. Hoofdschuddend gooit Gen Z haar telefoon aan de kant en grijpt onze afstandsbediening. ‘OMG! Jim snappe der ek neat fan hè?!’ Nou, daar is in ieder geval geen woord Frans bij.
