Afgelopen vrijdag was ik te gast bij het Prins Claus Concert op uitnodiging van gedeputeerde Sietske Poepjes. Toen haar secretaresse me een week eerder belde, dacht ik eerst dat het een grap was. Maar ze bleek uiterst serieus en vertelde tussen neus en lippen door dat er een dresscode was: tenue de ville. Aha, zei ik. Geen idee wat tenue de ville is, dus ik googlen.
Rukker. Ik zag plaatjes voorbij komen van dames in jurkjes en op hoge hakken. Wie mij kent, weet dat ik nooit hakken draag, laat staan een jurkje. Dus mijn eerste reactie was: afmelden. Maar toen dacht ik aan mijn goede voornemen om meer uit m'n comfort zone te stappen. Dus ik op hakken en in nette broek - dat dan weer wel - naar het concert.
Als voorzorgsmaatregel had ik vormgever Yka van der Veen meegenomen. Als twee schuchtere huismussen in een hok vol bontgekleurde papegaaien stonden we verbaasd om ons heen te kijken. 'Weet je zeker dat we hier goed zijn?', fluisterde Yka. 'Of zijn er nog meer Nynke van der Zee's toevallig?' Dus ik nadenken. En toen viel de bom.
Er is namelijk nog een Nynke van der Zee, perswoordvoerder bij Rijkswaterstaat. Laat Sietske Poepjes nou net die portefeuille hebben. Het zal toch niet, dacht ik. Dat ze de verkeerde Nynke heeft uitgenodigd. Dit bange vermoeden werd nog groter toen ik geen kaartjes bleek te hebben voor het diner. Ik zag mezelf al terug strompelen naar de parkeergarage op m'n hakken.
Gelukkig viel het mee. Ik bleek toch de goede Nynke, uitgenodigd om te praten over de Friese taal.
Ik vertelde over kinderen op de basisschool die hoog Hollands praten, ook al zijn beide ouders Fries. Over schaatsster Floor van den Brandt die ons in niet mis te verstane woorden een inkijkje gaf in hoe zij als outsider onze Friese taal als barrière ziet. En over de Belastingdienst die ondanks de wetgeving weigert mijn Friese verslagen te lezen.
Het lijkt de verkeerde kant op te gaan met het Fries. Maar godzijdank was er dit weekend één lichtpuntje. Sprintster Nao Kodaira, die vrijdag de wereldtitel pakte op de 500 meter. De Japanse trainde een paar jaar in Heerenveen en woonde in Wolvega. Daar is haar liefde voor Fryslân en de Friese taal ontstaan. Na afloop van haar overwinning sprak ze de zin die ons als Friezen zo ongelooflijk trots maakt: “Bûter, brea en griene ‘cheese’, wa't dat net sizze kin, is gjin oprjochte Fries.”
Daarmee liet deze bescheiden Japanse zien dat het kan. Wanneer je open staat voor elkaar kunnen er prachtige dingen opbloeien. Sta open voor nieuwe uitdagingen, een concert op hoge hakken bijvoorbeeld. Het loopt in het begin wellicht wat wiebelig, maar het brengt je uiteindelijk zo veel verder.
