Twee weken geleden ben ik tante geworden van een prachtig meisje, Joep. Donkerbruine oogjes, superzachte haartjes en van die schattige kleine beentjes. Eén blik op Joep en ik was verliefd. Vooral door die ontzettend grote oren, die als strakke tipi-tentjes recht overeind staan. Wie nu denkt: Ja, ze hebben grote oren die Van der Zees, maar recht overeind? Klopt, ik ben tante geworden van een hond. Kalm aan beginnen.
Hondje Joep dus. Vervang één letter in haar naam en je weet meteen wat ze het liefste doet. Binnen, buiten, eigenlijk overal worden kleine drolletjes gedraaid. Gewapend met een verplicht blauw poepzakje gaan we samen wandelen. Joep en Nyn. Joep doet poep, Nyn ruimt op. Zo is de taakverdeling. En dat werkt prima. Maar overduidelijk niet bij iedereen.
Pas toen ik er op ging letten, zag ik hoeveel keutels er op en langs de weg liggen. Kleine, haastig gedrukte sliertdrollen van zo’n trillerig teckeltje dat al poepend wordt voortgesleept door de baas. Maar ook van die grote met uiterste precisie in een rondje neergekakte molshopen. Ongetwijfeld een Duitse Dog, die na ’t kakken nog even trots achteromkijkt naar z’n creatie. Keurige bout.
Een weet u wat het gekke was? Op één plek in het dorp is het keutelgehalte wel erg hoog. Eerst dacht ik dat het waarschijnlijk zou komen door die strakke groene grasmat met van die heerlijke malse zoden. Zo’n grasveld vraagt erom. Toen dacht ik dat het wellicht de locatie was: aan het water, uit de wind en in de zon. Maar plots zag ik wat deze plek het ideale Friese ‘kakplak’ maakt.
In het groene gras staat een eigenwijs wit bordje van een hurkende hond met daarin het woord NO! Vooral dat uitroepteken maakt het extra imponerend. Zet dit bordje in een willekeurig Amerikaans park en geen hond die het meer in zijn hoofd haalt om daar te kakken. Maar hier in Friesland is dit bordje natuurlijk vragen om problemen. NO! betekent namelijk in het Fries NU!
Dus stelt u zich even voor: u bent kleine Joep, u moet behoorlijk nodig poepen, u hebt het in de woonkamer met pijn en moeite in kunnen houden, u loopt langs een prachtige groene grasmat en dan ziet u eindelijk het verlossende woord: NU!
De moraal van dit verhaal? Wees altijd duidelijk in je boodschap. Groot of klein.
