Een berichtje in de app plopt op. ‘HGH?’ appt mijn neefje. Hoe gaat het? Ik app terug ‘BG’. Bêst genôch. Het duurt maar even of ik krijg een appje terug dat ‘BG’ écht niet meer kan. ‘We zijn niet meer in de jaren negentig’, stuurt hij me. Ik app terug dat ‘BG’ heus geen jaren negentig is en dat zelfs m’n moeder ‘BG’ gebruikt. ‘Pcies dat’, krijg ik terug met de welbekende smiley die huilt van het lachen.
Hbj: hoe bedoel je? Wrm: waarom? Bew: ben er weer. Jwt: je weet toch. Nwtl: nog wat te lullen? Kijk een minuutje of vijf mee op het beeldscherm van je puber en er gaat een wondere wereld van afkortingen voor je open. Wat ook gelijk opvalt, is de keuze voor de profielfoto. Dat zijn onbegrijpelijke zelfgemaakte creaties, vreemde huisdieren of bizarre poses. Zelden een gewone foto van de puber in kwestie.
Ik ben inmiddels afgehaakt en doe geen krampachtige pogingen meer om nog hip te blijven. Sterker nog: ik neig qua appgedrag inmiddels meer naar de generatie boven me dan naar de generatie onder me. Daar betrapte ik mezelf laatst op toen ik op het punt stond om trots een foto in de familie-app te zetten van de eerste minuscule druiventrosjes in onze wijnrank. Zover is het al met me. Ik begin al bloemfoto’s te delen.
Bloemfoto’s zijn voor mij het symbool voor de appende generatie zoals mijn moeder. Menig vrouwelijke vijftigplusser heeft de prachtige vlinderstruik in de voortuin, de bloeiende pluimhortensia of het boeket rozen op de keukentafel als profielfoto. Mannelijke vijftigplussers daarentegen kiezen opvallend vaak voor hun hond, oldtimer of motor. En het meest bijzonder vind ik de 50-plusmannen die rond deze tijd een foto kiezen waarop ze met ontbloot bovenlijf aan het roer van hun boot staan. Woest aantrekkelijk.
Net als de generatie van mijn ouders app ik nog volzinnen met hoofdletters, punten en komma’s. Daar is de jeugd al lang mee gestopt. Een afkorting gaat vele malen sneller. Dat zorgt nog wel eens voor verwarring. Zo vertelde een vriendin laatst het verhaal over haar moeder die in de familie-app voor commotie had gezorgd nadat ze onder een berichtje over het overlijden van een oom ‘LOL’ had getypt. ‘Lots Of Love’ bedoelde ze ermee, terwijl de huidige generatie ‘Laughing out Loud’ bedoelt. Beetje ongemakkelijk.
Ik verzoen me er langzaam mee dat ik in de ogen van de nieuwe online generatie een beppe word. Zo werd er op mijn werk smakelijk gelachen om mijn PowerPoint-presentatie. ‘Dat je dat nog hèbt?!’ grinnikte de stagiair. Waar ik nog in PowerPoint zit te fröbelen, tovert hij met het grootste gemak nieuwe logo’s, afbeeldingen en presentaties tevoorschijn in Canvas. En waar ik alles keurig opsla op de harde schijf, zet hij alles in de Cloud.
Ik begrijp steeds beter hoe mijn ouders zich voelen als er weer een nieuwe app komt voor het doen van de Belastingaangifte, korting op de boodschappen of het parkeren van je auto. Uren stoeien ze met inlogcodes en wachtwoorden, tot mijn broer uiteindelijk als reddende engel alles instelt en regelt. Ik weet zeker dat ik net zo word. Ik zie mezelf al één van de kids vragen of ze eventjes die foto van de volle druiventrossen in de wijnrank als mijn profielfoto willen instellen.
