Kijkt u ook iedere zaterdagavond Ik Vertrek? Het is één van de meest heerlijke tv programma’s om bij weg te dromen. Die prachtige Franse bergdorpjes met pittoreske vervallen hotelletjes of de Oostenrijkse bergen met zo’n lieflijk ruïneachtig kasteeltje. Stuk voor stuk plekken om meteen verliefd op te worden. Maar je moet er toch niet aan denken om er écht te gaan wonen. Behalve dan dat handjevol Nederlanders in Ik Vertrek.
Voor wie nog nooit Ik Vertrek heeft gezien, hierbij de ingrediënten voor een heerlijke avond tv plezier. Men neme een gezin met het liefst twee puberende kinderen en ouders met relatieproblemen. Om 'meer tijd aan elkaar besteden' wordt er een bouwval in de Franse Dordogne gekocht. Al snel komt er een pony voor de ontroostbare dochter en een quad voor de verveelde zoon. Voeg er nog een paar onvoorziene problemen met lekkage, achterstallig onderhoud en kortsluiting in de meterkast aan toe en je kunt een hele avond smullen.
Bovenstaande klinkt alsof ik emigrerende Nederlanders het allerslechtste gun. Maar dat is absoluut niet het geval. Stiekem ben ik namelijk best jaloers op al die heldhaftige moeders die met eigen camera hun afgepeigerde, klussende man filmen terwijl de regen door het dak sijpelt en de gastenlijst evenals de bankrekening angstvallig leeg is, en dan nog vrolijk ‘Koekoek' roepen. Dat soort onverschrokken types dat van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat klust, kookt, boodschappen doet, met de kinderen speelt en tegelijkertijd ook nog een feest voor de hele buurt weet te organiseren.
Voor de makers van de tv serie is het uiteraard het fijnst wanneer één en ander mis gaat. Zo herinner ik me nog een stel dat jaren geleden naar Frankrijk vertrok om een restaurant te openen. Hij was loodgieter, zij secretaresse, hij kon nog geen ei bakken, zij geen dienblad dragen en beide spraken ze geen woord Frans. Daar kwamen ze overigens pas achter toen de eerste twee gasten in het restaurant plaatsnamen. De ene wilde in een biefstuk medium rare, de ander een tournedos. Hij stond met de handen in het haar in de keuken, terwijl zij werkelijk geen idee had wat er nou eigenlijk besteld was. Bon appetit.
Dit jaar gaat het een stuk georganiseerder. Neem het Limburgse stel Elly en Marcel. Een onvoorstelbaar lief koppel dat je meteen de hele wereld gunt. Keiharde werkers die ondanks de tegenslagen een prachtbedrijf opbouwen. Die elkaar aan het einde van de aflevering verliefd aankijken en tevreden concluderen dat ze hier samen oud willen worden. Ik durf te wedden dat er iedere zaterdagavond in ons regenachtige Nederland ondernemende stellen op de bank elkaar net zo diep in de ogen kijken en ter plekke besluiten om ook een Bed & Breakfast in La Douce France te beginnen. En dat is fijn, want dan hebben wij weer nieuwe kandidaten voor Ik Vertrek.
