Ruim twee jaar geleden breidde ons gezin zich uit met de komst van Joep, onze zwarte waakhond. Ondanks z’n stoere uiterlijk is het een heus schoothondje. Gek op knuffelen en altijd in voor een wandeling. Z’n naam hoeft in huis maar te klinken of hij zit aan je been vastgeplakt als een kleuter op z’n eerste schooldag.
Er is niets irritanter dan een hond die je overal enthousiast achterna trippelt, terwijl jij de vaatwasser nog moet inruimen, de riem moet zoeken en ondertussen Buienradar smeekt of het al bijna droog wordt. Vandaar dat we diverse bijnamen voor Joep hebben bedacht om dit zwaan-kleef-aan-gedrag te voorkomen.
We spreken inmiddels in codetaal wanneer we het hier thuis over een wandeling met de hond hebben. Een ‘rondje met Rebecca’, ‘een blokkie met Bijke’ of een ‘kuierke mei Kees’. Zolang er maar geen ‘oe’-klank in de zelfverzonnen naam voorkomt, blijft het lijdend voorwerp kalm op z’n kussen liggen. De uitdaging is om iedere keer weer een leuke nieuwe variant te bedenken.
Toen de postbode Joep voor het eerst zag, riep ‘ie angstig: 'Tsjongejonge, wat in grut swart apparaat!' Sinds die dag maakt ook 'it swarte apparaat' deel uit van onze codetaal. Deze variant is inmiddels uitgegroeid tot mijn persoonlijke favoriet. Met wie ik ook over Joep praat, ik gebruik standaard ‘it swarte apparaat’ als verwijzing.
Toen ik mijn collega’s van WoonFriesland net voor mijn vakantie sprak via Teams over onze vakantieplannen, vertelde ik dat ik twee weken thuis zou blijven. “Gezellig met het zwarte apparaat”, voegde ik er nietsvermoedend aan toe. Ik zag twee paar wenkbrauwen overeind schieten aan de andere kant van het beeldscherm, maar er gingen bij mij geen alarmbellen rinkelen.
Aan het einde van het digitale overleg wensten mijn collega’s me een heel fijne vakantie. Bij beide verscheen een grote, uitdagende grijns op het gezicht toen ze ondeugend gniffelden: “Nou, dan maar heel veel plezier de komende twee weken met je ‘zwarte apparaat’, hè?!”
Pas toen viel het kwartje. Bij het woord ‘zwarte apparaat’ dachten ze aan trillende Tarzans en sidderende seks toys. Ik kon nog net op tijd mijn laptop kantelen om ‘mijn’ zwarte apparaat te laten zien, dat snurkend voor de houtkachel lag. Voortaan is ‘Bijke’ misschien toch een betere bijnaam.
