Op Facebook krijg ik af en toe voorstelgroepen aangeboden die wellicht interessant zijn om te volgen. Die suggesties selecteert Facebook op basis van wat ik like en waar ik op klik. Meestal kloppen ze wel redelijk, maar sinds het coronavirus lijkt ook Facebook de weg een beetje kwijt te zijn.
Vorige week kreeg ik de volgende drie opties van groepen die volgens het algoritme van Facebook mogelijk interessant voor mij zouden kunnen zijn. Op nummer 1 stond de groep 'Songfestival 2021'. Op twee de suggestie om de groep 'Ukelele in de klas' te volgen. En op drie de aanbeveling voor de groep 'Budget Trouwjurk'. Een bijzonder trio.
Om te beginnen met de voorgestelde groep over het Songfestival. Ik kijk nooit naar het Eurovisie Songfestival, ook al behoor ik tot de regenboogdoelgroep. Ik luister niet naar muziek van Ilse DeLange, bekijk geen filmpjes van Duncan Laurence en houd me al helemaal niet bezig met z'n opvolger met die onuitspreekbare naam. Dus bijzondere keuze van Facebook.
Door naar kandidaat nummer twee: 'Ukelele in de klas'. Ook een opvallende keuze. Ik bespeel geen ukelele. Ik sta niet voor de klas, met uitzondering van die ene rampzalige schooldag hier thuis. En ik heb wel degelijk een mening over het onderwijs, maar klik vrijwel nooit op berichtjes van juffen of meesters.
Om nog maar te zwijgen over de laatste aanbeveling: Budget Trouwjurk. Eeeh.. waarom? Ik heb geen trouwplannen, en als ik ze al had, zou ik never nooit een trouwjurk aantrekken. Vanwege die jurk wil ik niet eens meer trouwen. Nou weet ik best dat ik gewoon in spijkerbroek het ja-woord kan geven, maar toch wil ik deze gelegenheid graag aangrijpen om het over mijn jurkjesfrustratie te hebben.
Een paar jaar geleden werd ik uitgenodigd voor een officieel feestje waar de dresscode 'Tenue de Ville' was. Nog nooit van gehoord, dus ik eerst zoeken. Tenue de Ville houdt in dat dames luchtig gekleed gaan in - jawel - een jurkje. Nog zo'n voorbeeld. Dit jaar bestaat ons fanfarekorps exact vijftig jaar en werd er geopperd om als thema 'Gala' te kiezen. Wij dames werden verwacht om in - uiteraard - galajurk te verschijnen. Een bruiloft met als thema 'glamour'? Jazeker, dames graag in een jurkje.
En dat is nog niet alles: aan die jurkjes worden ook nog eens strenge eisen gesteld. Ze moeten zwart, kleurig, wel of juist niet over de knieën vallen. En no way dat je op twee feesten hetzelfde jurkje kunt aantrekken. Laat staan dat je jezelf opnieuw in je eigen trouwjurk hijst voor de bruiloft van je BFF. Want mooier zijn dan de bruid is de grootste misser die je kunt maken.
Wat dat betreft hebben mannen het een stuk eenvoudiger. Die hangen een net pak in de kast en klaar is Kees voor de komende tien jaar. Je hoort namelijk nooit iemand fluisteren op een bruiloft dat een man hetzelfde pak aan heeft als tijdens de vorige trouwerij. Sterker nog: mannen trekken doodleuk hun eigen trouwkostuum aan voor de grote dag van hun beste vriend.
Mijn frustratie over het verplicht stellen van een jurk is gedurende de jaren steeds groter geworden. Ik vind het anno 2020 achterhaald om zoiets in een dresscode te verplichten. Ik heb zelf besloten om ieder feestje met een dresscode te skippen. Laat me lekker zelf bepalen wat ik aantrek. Zoals prins Claus in 1998 demonstratief z'n stropdas weggooide, zo scheur ik me los uit mijn jurk. Nou ja, als ik er eentje gehad zou hebben dan.
