Afgelopen maand deed ik mee aan Ik Pas. Ik Pas is een landelijke actie om de hele maand maart geen alcohol te drinken. Doel is om te ontdekken hoe je lichaam verandert in die dertig dagen zonder drank. Je voelt je fitter, valt af en slaapt beter, voorspelden de wetenschappers. Kortom: met Ik Pas start je letterlijk en figuurlijk 'fris' aan de lente.
Ik moet zeggen dat het me niet is tegengevallen. Natuurlijk, in het begin is het even wennen om in de kroeg een sinasje te bestellen in plaats van een biertje. Maar hoe vaker je dat doet, hoe makkelijker het gaat. Ik heb dan ook geen zware momenten gehad afgelopen maand. In tegenstelling tot een aantal mensen om me heen.
Vooral in de eerste twee weken kreeg ik van alle kanten op- en aanmerkingen. 'Huh, drink je niet meer? Wat saai juh.' Er waren zelfs mensen die vonden dat ik dan ook niet meer mee hoefde naar de kroeg als ik toch niet ging drinken. Kennelijk ben ik zonder drank geen goed gezelschap. Geen drank, geen gezelligheid.
Vreemd. Dat het alleen gezellig kan zijn wanneer er gedronken wordt. Natuurlijk waren er feestjes waar ik de enige was zonder drank op, zoals het kampioensfeestje van de korfbalclub, waar ik als heilige Moeder Theresa tussen aangeschoten hossende spelers stond. Geen succes. Maar er waren ook feestjes waar niemand had gedronken en het toch super gezellig was. De vraag blijft dan ook: zit die gezelligheid 'm in de drank of in de mens zelf?
Waar ik in ieder geval zeker van ben is dat ik nog nooit zo fit ben geweest zonder drank. Wat een verademing om zondagochtend katerloos wakker te worden. Geen hoofdpijn, niet de hele dag trek in vette snack en geen verontrustende darmactiviteiten. Ik heb me lange tijd niet zo fit gevoeld.
Maar nou komt het: mijn doel van deze actie was niet om geheelonthouder te worden. Ik meld me niet aan bij de Blauwe Knoop. Met andere woorden: ik ga weer aan de zuip. Maar stiekem ben ik een beetje bang geworden na al die verhalen die ik hoor. Na zo'n maand zonder drank schijnt het eerste biertje er als een sledgehammer in te slaan.
'Deze maand gaat je leven veranderen', beloofde Ik Pas. En dat klopt. Ik ben veranderd. Ik ben een sinasmietje geworden, doodsbang voor die eerste hang over. Ik schijt al tien kleuren als ik denk aan die eerste mannetjeskat die me zondagochtend weer wakker gaat maken. Niet zo'n zacht spinnend poesje aan het voeteneind van mijn bed, maar zo'n vadsige verstikkende rode kater die op m'n gezicht gaat zitten.
Triest, maar waar. Dertig dagen zonder drank en ik ben een 'katerpussy' geworden.
