Ze staan al een hele week naar me te lonken: de knetterkoekjes die ik kreeg van GHO uit Leeuwarden. Een verrassende kerstattentie van een creatieve club tekstschrijvers en ontwerpers. Omdat het ‘t afgelopen jaar tussen ons had geknetterd. Cool. En het viel me op dat ik dit jaar meer van die inventieve kerstgroeten kreeg van vindingrijke collega’s. Een bouwpakket voor een eigen kerstboom, een megaposter met daarop een overzicht van alle projecten van afgelopen jaar: originele attenties die letterlijk en figuurlijk in de smaak vallen.
Kijkend naar mijn zelfgebouwde kerstboompjes met daarnaast een rijtje kerstkaarten, bedacht ik het volgende. Volgens mij kun je mensen indelen in twee soorten: de kerstkaart schrijvers en de niet-kerstkaart schrijvers. Kijk voor de grap eens op uw schoorsteenmantel en loop het rijtje kerstkaarten af. Ieder jaar dezelfde namen, nietwaar? Een oom en tante die u eigenlijk al niet meer herkent, mocht u ze in de supermarkt tegenkomen, goede vrienden die als kerstkaart een skivakantiefoto gebruiken om iedereen in regenachtig Nederland nog even extra jaloers te maken, en natuurlijk de origami kerstkaarten.
Het leukst vind ik zelf toch wel de onleesbare kerstkaarten. Die kleine vrolijke kartonnen groetjes, waar een naam in gekriebeld staat die ieder jaar opnieuw voor verwarring zorgt. Zo kregen mijn ouders jarenlang een kaartje van een zeker Gjhifus. En ieder jaar weer piekerden ze zich suf over wie dit zou kunnen zijn. Sinds vorig jaar schijft Gjhifus trouwens niet meer. Zal wel gedacht hebben: ik krijg nooit wat terug, dus krijg de Gjhifus.
Heel eerlijk: zelf behoor ik tot de niet-kerstkaart schrijvers. Drie jaar geleden heb ik als pas gestarte zzp’er een poging gedaan, maar ik kwam niet verder dan voorgedrukte kerstkaarten van een lachende berenfamilie met binnenin ‘Groet Nynke’. Van iemand die als bedrijfsslogan ‘Voor al uw taal- en tinkwurk’ voert, mag je toch meer verwachten. Vond ik zelf ook. Ik wil net als die creatieve collega’s met iets verrassends komen, iets nieuws dat niemand nog heeft bedacht. Iets waarvan u denkt: Hatsjikidee, tsjong die Nynke van der Zee.
Tadaaaa, hier is ‘ie dan. Zonder dat u ’t wist, was u al iets geniaals aan het lezen. De Kerstgroetmaandagochtendblog. Ja, googlet u maar even. Dit bestaat nog niet. Kerstgroet bloggen zijn er honderden van, maar op maandagochtend heeft nog nooit iemand gedacht ‘Laat ik eens een vrolijk kerstgroetje typen’. Fijn, want dan kan ik dat doen. Dus bij deze wens ik u allen een heel fijne kerst, met of zonder skivakantie, met of zonder ooms en tantes die u niet herkent, maar zeker wel met een lachende familie. Tot volgend jaar!
