Slechts een op de drie vrouwen is tevreden met haar borsten. Dat blijkt uit internationaal onderzoek. En dan gaat het niet alleen om Nederlandse dames. Wereldwijd zijn twee op de drie vrouwen niet tevreden met hun voorgevel. Een schrikbarend aantal, als je het mij vraagt.
Van al die ontevreden dames vindt bijna de helft haar borsten te klein, terwijl 23 procent ze juist te groot vindt. Ik heb jarenlang bij die eerste groep gehoord. Inmiddels denk ik 'fuck it' wanneer ik mijn theezakjes zie hangen, maar dat heeft best lang geduurd.
Ik weet nog goed dat ik als brugpieper voor het eerst de kleedkamer binnenstapte op de middelbare school. Waar alle andere meisjes uit mijn klas een vrolijk gekleurde bh droegen, liep ik nog in een wit hemd. Dus in die eerste week op de middelbare school ben ik met m'n moeder gaan shoppen.
'Een goede bh mag wat kosten' is mijn moeders theorie, dus nam ze me mee naar de Hunkemöller. Ik zie nog die verkoopster van de winkel mijn pashokje binnen stappen. Ze bekeek m'n platte voorgevel en zei toen twijfelend: 'Eeeh, ik ga eens kijken of ik hier iets voor kan vinden'. Ik had nog geen enkele borstgroei, dus het werd uiteindelijk een strak topje. Maar toch, ik had m'n eerste bh.
Nog heel wat keren heb ik gegeneerd in het kleedhoekje van een lingeriewinkel gestaan om een bh te passen. En iedere keer werd het een A-cup, soms net een B. Bikini's waren helemaal een ramp, omdat de leuke motiefjes altijd pas bij de grotere maten begonnen. Dus had ik als onzekere 14-jarige puber nog steeds met een Woezel en Pip bikini aan in het zwembad.
Toen ik voor het eerst op stap ging, ontdekte ik de push up bh's van de Hema. Dat was een revolutie, want plotseling groeide ik van cup A naar C. Ik moest er alleen op letten dat ik niet te fanatiek mijn hand opstak op de dansvloer, want dan sprong mijn bh met schoudervulling en al over m'n borsten. En zie die dan maar weer eens naar beneden te trekken, zonder dat het opvalt.
Toen we bij korfbal een feestje hadden met als thema 'Tiroler Fest' ben ik naar de Zeeman gefietst om de grootste bh te kopen die ze hadden. Die stopte ik op de avond van het feest vol met geitenwollensokken van mijn vader, om de boel wat op te fluffen voor mijn Tiroler dirndl. Waar vriendinnen genoeg hadden aan slechts één paar sokken, moest ik de complete sokkenla in mijn Zeeman-bh kieperen om hetzelfde resultaat te bewerkstelligen.
Jarenlang heb ik me daardoor onzeker gevoeld over mijn borsten. Maar sinds een aantal jaar is dat klaar. Het is prima wat ik heb. Niet te groot, geen gedoe met zweetplekken in de zomer of rugklachten tijdens het sporten. Het is goed zo. Klein maar fijn. Ik hoop dat die andere 66 procent van de vrouwen er over een aantal jaar net zo over denkt.
