Het is vandaag Koningsdag. Nou heb ik zelf niet zo veel met het koningshuis, maar er is één Koninginnedag die ik me nog goed herinner. De Koninginnedag in Apeldoorn op 30 april 2009. De dag dat Karst T. met zijn auto inreed op de Koninklijke familie bij paleis Het Loo, waarbij acht mensen omkwamen.
Wie zich die beelden nog herinnert, zou het niet zeggen maar de dag in Apeldoorn begon prachtig. Voor het eerst was ik op Koninginnedag in de stad waar de Koninklijke familie zou komen. Ik liep stage bij een reclamebureau in Wijhe, dat de opdracht had om een fotoboek te maken als herinnering aan deze dag. Als stagiaire aan mij de taak om de Koninklijke familie te volgen, om later de onderschriften bij de foto’s te maken. Een onmogelijke missie, want ik was de stoet meteen na de openingsspeech al kwijt.
Uiteraard had ik geen printje gemaakt van de Koninklijke route, dus na een halfuur zoeken, gaf ik het op. En toen kwam mijn geniale plan. Vanuit Apeldoorn belde ik met het thuisfront in Friesland. ‘Kunnen jullie op tv volgen waar de stoet is?’, vroeg ik. ‘Gewoon even opschrijven wat ze doen.’ En zo kwam het dat ik rond half twaalf met een biertje in het park lag, terwijl mijn moeder thuis voor de tv zat om te notuleren welke prins de wc pot het verste kon gooien. Ja, ik weet het: ik ben een journalist van likmevestje, maar ik had alles volledig onder controle.
Tot tien voor twaalf. Toen kwam het telefoontje uit Friesland. Waar ik was. ‘Ik zit in het park met een biertje’, biechtte ik op. ‘Dus je bent niet bij paleis Het Loo?’, vroeg mijn moeder haastig. Verschikt deed ze verslag van wat er op dat moment op tv te zien was. Van de auto die dwars door het publiek reed en op De Naald knalde. Ik kreeg kippenvel toen ik de eerste ambulances in de verte hoorde. ‘Ik denk dat het een stunt is’, hoorde ik mijn moeder nog hoopvol zeggen. ‘Het zal er wel bij horen. Dat kan toch niet anders?’
Maar het hoorde er niet bij. Al snel konden we in alle cafés de beelden zien van wat er was gebeurd. Een van onze fotografen had er vlakbij gestaan en kon zijn emoties niet de baas. Daar, in een Apeldoorns café, bedacht ik me wat een geluk ik had dat mij dit bespaard was gebleven. Dat mijn slechte richtingsgevoel mij uiteindelijk de goede weg had gewezen.
Zo nu en dan denk ik nog wel eens aan die dag in Apeldoorn. Het mag vandaag dan geen weer zijn voor een biertje in het park, ik hoop dat het toch één groot feest wordt in Nederland. Fijne Koningsdag!
