We hebben allemaal een wat korter lontje gekregen door het coronavirus, merk ik. Ik zelf ook. Helemaal nu we middenin de tweede lockdown zitten. Ik ben eerder geprikkeld door dingen waar ik voorheen m'n schouders voor ophaalde.
De douche die 's ochtends vroeg zo lang koud blijft. De kuilen in ons zandpad die almaar groter en dieper lijken te worden. Rondslingerende laarzen in de garage waar ik m'n benen over breek. Chocolademelk die in de magnetron over de rand van de kop is geborreld. NPO Start die keer op keer meldt dat de uitzending momenteel niet beschikbaar is. Het laatste slokje yogi dat nog in de drinkbeker zit wanneer ik 'm op z'n kop in de afwasmachine zet.
Waar ik me voorheen over dit soort dingen niet zo druk maakte, kan ik nu bij tijd en wijle wel uit m'n vel springen. Dat slaat nergens op, I know. Maar ik heb zo langzamerhand schoon genoeg van alles wat ik moet en nog meer van alles wat ik niet meer mag. De combinatie van ‘van alles moeten’ en ‘niets meer mogen’ maakt een mens chagrijnig.
Ik merk dat ik heimwee krijg naar mijn oude leven. Net voor de lockdown waren we in de Efteling. Lange wachtrijen en koude tenen maakten mijn humeur er niet beter op. Tot we in de wachtrij voor De Vliegende Hollander door een soort van kroegje liepen. Een bruine kroeg met een klein barretje. Het zag er knus uit.
Midden in die rij overviel me ineens een vreemd gevoel van heimwee. Heimwee naar de kroeg. Heimwee naar met z'n allen aan de bar zitten. Heimwee naar biljarten en klaverjassen. Heimwee naar een leven dat altijd zo gewoon was. Gewoon, maar nu ineens zo bijzonder.
Reikhalzend kijken we allemaal uit naar 2021. Het jaar waarin hopelijk alles weer 'gewoon' wordt. Met vrienden naar een festival. Met familie gourmetten. De kroeg in. Naar theater. Met elkaar muziek maken. Dingen waar ik voorheen niet eens over nadacht, zijn straks magische momenten. Tot we na een maand of drie weer zijn vergeten hoe het tijdens de lockdown was.
Wat mij betreft mocht het alvast zo ver zijn. Laten we tot die tijd ons korte lontje verruilen voor de lange adem. Want die komt ons beter van pas in 2021. Tot volgend jaar!
