Het klinkt wellicht wat luguber, maar ik denk wel eens na over m'n dood. En dan vooral over mijn crematie. Over wie er allemaal komen, wat ze over me vertellen en wat voor muziek er wordt gedraaid. Het lijkt me zo mooi dat het niet een dode boel wordt, maar dat er ook wat grapjes worden gemaakt en mensen uiteindelijk met een goed gevoel weer naar huis toe gaan. Maar dat is vaak nog niet zo eenvoudig op een crematie.
Iemand die daar wel met vlag en wimpel in slaagde, is een vrolijke dode Ier. Vorige week zag ik een filmpje van zijn begrafenis, waarin zijn nabestaanden allemaal rond de kist staan. Plots horen ze de stem van de man uit de kist komen. Hij had van tevoren een bandje opgenomen, waarop te horen is dat hij tegen de deksel van de kist beukt, terwijl hij roept 'Let me out!' Bij iedereen van de familie kwam een grote grijns op het gezicht, toen ze de grappen van de man hoorden. Kijk, dat wil ik ook.
Tegenwoordig kun je van alles zelf bepalen als het gaat om je begrafenis of crematie. Die droge cake na afloop heeft inmiddels plaatsgemaakt voor bitterballen of miniloempia's. En ook de muziek hoeft al lang niet meer te bestaan uit 'Waarheen waarvoor' van Mieke Telkamp. Het mag ook keiharde Masters of Hardcore zijn of 'In de blote kont' van Mooi Wark. Als dode heb je het zelf voor het zeggen. Althans, tot zover.
Met verbazing heb ik vorige week zondag naar de uitzending van Undercover in Nederland gekeken, waar Alberto Stegeman in de wereld van de uitvaart dook. Hij liet een uitvaartondernemer zien, die overleden mensen naar Duitsland sleepte, dure kisten omruilde voor goedkope exemplaren en lichamen niet koelde in de koelcel. Je moet er toch niet aan denken dat er zo met je wordt omgegaan wanneer je er niet meer bent.
Volgens Stegeman is het probleem dat de titel uitvaartbegeleider niet beschermd is. Met andere woorden: iedereen kan zich uitvaartbegeleider noemen. Ben je groenteman, bakker of slager en lopen de zaken niet zo lekker, dan kun je dus morgen nog roepen dat je uitvaartbegeleider bent en je koelcel voor andere doeleinden gebruiken. Vreemd, maar zo werkt het hier in Nederland. Je hele leven heb je te maken met strenge wetten en regels, maar het allerlaatste stukje dat je nog op aarde bent, maakt kennelijk niet meer uit.
Om terug te komen op die vrolijke dode Ier met z'n cassettebandje: misschien is dat helemaal nog niet zo'n gek idee. Dat je voor de zekerheid de volgende tekst inspreek: "He gast, blijf van mijn kist af!" Wanneer zo'n illegale begrafenisondernemer het deksel dan optilt, krijgt 'ie de schrik van z'n leven. Dan weet je in ieder geval zeker dat je je niet laat kisten.
