Ruim een jaar nadat we zijn verhuisd, staat ieder weekend nog altijd in het teken van De Grote Verbouwing. Waar we in Drachten genoeg hadden aan een setje schroevendraaiers en een waterpomptang, hebben we op ons nieuwe stekkie het afgelopen jaar al flink geïnvesteerd in gereedschap. Zo kwam er een nieuwe boormachine, decoupeerzaag, afkortzaag en een kettingzaag. Daarmee begin ik al in de buurt te komen van mijn vaders gereedschapsvoorraad.
Een paar weken geleden moesten we grote, dikke balken zagen voor de carport. Net een klusje voor mijn vader. ’s Ochtends vroeg kwam ‘ie in z'n grijze golf bij ons het erf op rijden. Van voor tot achter afgeladen met gereedschap. Van boormachines tot een liniaalzaag; hij had een complete bouwplaats meegenomen. Maar de kers op de taart was toch wel zijn afkortzaag.
Voorzichtig tilden we het apparaat uit de kofferbak. Samen bekeken we de dikke balken en de scheve pizzapunten die eruit moesten worden gezaagd. Geen probleem, concludeerde mijn vader luchtig. Het zaagblad in zijn superzaag kon iedere uitdaging aan. Sterker nog: als het nodig was, kon hij tegelijkertijd zowel horizontaal, verticaal als diagonaal zagen.
Vol verbazing keek ik naar het apparaat. Mijn vader was volledig in z'n element en draaide net zo lang aan knopjes en schroefjes totdat de stand van het zaagblad perfect was. Secuur gluurde hij langs de laserstraal, die tot op de millimeter nauwkeurig aangaf waar het vlijmscherpe ding het hout te lijf zou gaan.
Drie uren en veertig balken verder was het bouwpakket voor de carport klaar. 'Mooi ding hè', zei mijn vader trots, terwijl hij liefkozend het laatste restje zaagsel van de supermachine blies. Ik kon niet anders dan toegeven dat hij een prachtige machine had aangeschaft. 'Wat heeft zoiets gekost dan', vroeg ik. ‘Je moeder en ik hadden ervan op vakantie gekund', knipoogde hij.
Gelukkig weet mijn moeder hoe verzot mijn vader is op zijn spullen. Toen hij de superzaag kocht, kreeg de verkoper een beetje medelijden met mijn moeder. Hij besloot er gratis een ligstoel bij te leveren, zodat mijn moeder toch nog in de zon kon liggen die zomer, nadat al het vakantiegeld was op gegaan aan de superzaag.
Inmiddels staat de ligstoel in ons hok te wachten op de volgende zomer. Ik kwam 'm afgelopen weekend tegen toen ik de grasmaaier zocht. Een grasmaaier op stroom, die we - uiteraard - gratis kregen van mijn schoonvader. Baantje voor baantje kortwiekt het ding ons grasveld. Je bent in ieder geval anderhalf uur verder voordat de laatste streep klaar is. En dan is het bovendien de kunst om de stroomdraad onderweg te ontwijken.
'We moeten een nieuwe grasmaaier. Ik wil zo'n trekker', verzuchtte ik. 'Weet je wel wat dat kost', was het antwoord. Meteen even gezocht. Hmmm. Ik ben bang dat hier wel twee ligstoelen én een hangmat voor nodig zijn.
