Net iets voor tien uur ‘sochtends sta ik met mijn geleende motorboeken voor een dichte bibliotheekdeur. In Drachten zijn ze erg precies,dus geen minuut eerder dan tien uur gaat de deur hier open. Dat ze secuur zijn, merk je trouwens ook ín de bibliotheek. Minutieus geschift staan de boeken per categorie bij elkaar. Das makkelijk als je wat zoekt, zou u denken. Nou, dat valt dus vies tegen.
Op zoek naar de boeken Het Pauperparadijs en De Keukenmeidenroman begint mijn speurtocht bij de afdeling ‘Waargebeurd’. Resultaat nul. Via de grote trap beland ik boven, waar volgens de wegwijzers de literatuurromans zich bevinden. Ik begin bij de afdeling ‘Liefde en leven’, die volgens mij alle overige categorieën overbodig maakt, maar à la. Ook hier nul op het rekest. Geen paupers of keukenmeiden te bekennen.
Ik voel me steeds onnozeler worden, half gebogen zoekend langs die rijen met schrijversnamen. Hoe deed ik dat vroeger, bedenk ik me gefrustreerd. Vroeger gingen we iedere week naar de bieb en vond ik moeiteloos leuke boeken. Maar destijds zocht ik gewoon naar een kleurrige boekenrug, bedenk ik me dan. Was de kaft leuk, dan ging ‘ie mee. Achterkanten lezen deed ik niet, alleen het plaatje telde. Echt literair-verantwoord was het niet, maar het werkte prima.
Tot ik als tienjarig meisje over de braderie liep en plots in een boekenkraampje een wel héél nieuwsgierig boek zag. ‘Neaken en bleat foar de dokter’ heette het. Vrij vertaald ‘In je naakte blootje voor de dokter’. Deze móest ik hebben. Beschaamd gaf ik mijn vijf gulden aan de marktkoopman, die me grinnikkend een volwassenenboek verkocht. Want dat was het, een boek voor volwassenen. Ik heb er geen letter van gelezen. Hij is in de boekenkast beland en daar nooit meer uitgehaald.
Met diezelfde schaamte vraag ik nu aan de bibliotheek-mevrouw of zij mij kan helpen in mijn zoektocht naar Het Pauperparadijs en de Keukenmeidenroman. Ze glimlacht. ‘Het eerste staat bij Geschiedenis en het tweede bij Sociaal.’ Logisch. Als ze de Keukenmeidenroman uit de kast trekt, zie ik een heel saai kaft tevoorschijn komen. Okergeel met geschilderde vogeltjes. Die zou vroeger nóóit door mijn strenge ballotagecommissie zijn gekomen.
Heel even twijfel ik of naar ‘Neaken en bleat foar de dokter’ zal vragen. Maar dan bedenk ik me dat ik dat exemplaar ongetwijfeld zelf kan vinden in dit boekendoolhof. Categorie Rode oortjes, kan niet missen.
