Voor het eerst in de geschiedenis zitten er geen christelijke partijen in het college van de gemeente Smallingerland. Een historisch gegeven waar sommige mensen heel blij mee zijn en anderen juist teleurgesteld op reageren. Wat mijn persoonlijke mening ook is, feit is in ieder geval dat de koopzondag er nu vast en zeker gaat komen. Daar was ik altijd groot voorstander van, tot een paar weken geleden.
Op een vrijdagmiddag om een uur of vijf liepen we door het centrum van Drachten. Er was werkelijk geen kip. Het was geen druilerig weer, er stond geen storm en het vroor geen tien graden onder nul. Gewoon een vrijdagmiddag net als afgelopen week. Het perfecte tijdstip om nog even te shoppen voordat het weekend begint. Maar er was niemand die dat plan had bedacht. Alleen wij.
Lopend door de winkelstraten viel het me op dat er veel winkels leeg staan. Dat maakt een winkelcentrum er beslist niet gezelliger op. Leegstand veelal door internetshoppen; een strijd die vooral kleine ondernemers steeds vaker verliezen.
Een tijdje terug interviewde ik de eigenaresse van een trouwjurkenzaak. Ze vertelde dat ze nooit de naam van het merk of de maat doorgeeft als de bruid daar om vraagt. Simpelweg omdat zo'n meisje de jurk dan vervolgens bestelt op internet. Voor nét iets minder geld. Soms gaat het slechts om vijftig euro; zakgeld als je kijkt naar het totale kostenplaatje van een bruiloft. En toch halen ze de jurk liever van internet dan uit de winkel.
Het is triest maar waar. Online shoppen wint steeds meer terrein. En ik moet eerlijk bekennen: ook ik ben een internetshopper. Geen gedoe in zo'n klein pashokje, maar gewoon op m'n eigen slaapkamer in alle rust passen. Zeker voor broeken is dat ideaal. Een broek passen in de winkel is verreweg mijn grootste frustratie.
Eerst je schoenen uit, dan je eigen broek en tadaaa: daar is 'ie. Die beschamende oma-onderbroek, waarvan je even was vergeten dat je 'm vanochtend had aangetrokken. Zo'n onderbroek die goddelijk zit, maar waar zelfs Ruud Lubbers zijn grijpgrage vingers niet aan had willen wagen.
Om over privacy tijdens het passen nog maar te zwijgen. Ik heb nog nooit in een pashokje gestaan waarvan de gordijnen gewoon keurig dichtgaan. Hoe je ook je best doet: er is altijd zo'n groot gapend gat net in de midden. Dus daar sta je dan in je oma-onderbroek, op versleten sokken, jezelf in een te kleine nieuwe broek hijsend. Past niet. Dus broek weer uit, eigen broek aan en op zoek naar een maatje meer. Met 't zweet parelend in je bilnaad.
Daarom bestel ik tegenwoordig broeken online om in alle rust te kunnen passen. Ik snap ook wel dat dit de doodsteek is voor ondernemers met een winkel. Dus wanneer ik klaag over lege winkelstraten, ben ik zelf de schuldige. Wanneer ik wil dat er een koopzondag komt, zal ik zelf afscheid moeten nemen van online shoppen.
Om mezelf de ellende van het pashokje te besparen, heb ik wat bedacht. Wat nou als ik voortaan eerst broeken bestel online en ze thuis pas. Heerlijk in mijn oma-onderbroek. Daarna schrijf ik de merken en maten op van de broeken die goddelijk zitten. Om daarna alles weer terug te sturen en in de winkel de juiste exemplaren te kopen. Een hele onderneming, maar gelukkig heb ik daar straks een hele zondag de tijd voor.
