De afgelopen weken hoor ik regelmatig het volgende reclamespotje op de radio. ‘Wij boeren zorgen goed voor onze melkkoeien. Ze kunnen rondlopen als ze dat willen. Zich even laten borstelen als ze dat willen. Lekker chillen als ze dat willen. En eten en drinken wanneer zij dat willen. Ze worden met zorg gemolken en er is altijd frisse lucht. Kijk, daar worden ze blij van. En als de koe blij is, is de boer dat ook. Boeren houden van koeien. Dit is een boodschap van de jonge boeren van Nederland.’
Mooi initiatief. Maar tegelijkertijd ook gek. Dat je als jonge boer moet bewijzen dat je van je koeien houdt. Alsof wij burgers dat niet geloven zonder zo’n spotje. Iedereen weet toch dat een boer trots is op z’n koeien? Het zijn per slot van rekening z’n werknemers. En daar ben je zuinig op als baas, toch? Maar kennelijk moeten boeren hun goede bedoelingen bewijzen voordat we ze geloven.
Stel je voor dat deze bewijslast voor alle sectoren zou gelden. Dan krijgen we voortaan dus meer radiocommercials, zoals deze. ‘Wij aannemers zijn trots op onze metselaars. Ze kunnen rondlopen als ze dat willen. De steiger opklimmen als ze dat willen. Warm en droog binnen zitten in de klusbus als ze dat willen. Een frikadelbroodje eten of een fles fris aan de mond zetten wanneer zij dat willen. We letten op de veiligheid op de bouwplaats en er is altijd frisse lucht. Kijk, daar worden ze blij van. En als de metselaar blij is, is de aannemer dat ook. Aannemers houden van metselaars.’
Of deze. ‘Wij accountants zijn content met onze controllers. Ze mogen de benen strekken in de kantoortuin als ze dat willen. Ze mogen gretig met geld smijten als ze dat willen. En zich verliezen in financiële rapportages als ze dat willen. Ze hebben allemaal hun eigen bureaustoel en een in hoogte verstelbaar bureau. In de pauzes maken ze een wandelingetje over het bedrijventerrein. In de frisse lucht. Kijk, daar worden ze blij van. En als de controller blij is, is de accountant dat ook. Accountants houden van controllers.’
Of deze. ‘Wij Zuidas bankiers zijn gek op onze CEO’s. Ze mogen een auto van de zaak uitzoeken als ze dat willen. Zichzelf idioot hoge bonussen uitkeren als ze dat willen. Ze mogen op vakantie gaan wanneer ze dat zelf willen. En op kosten van het bedrijf meetings bijwonen in luxe hotels in het buitenland als ze dat willen. Daar mogen ze eten en drinken wat ze willen. En lekker op de boulevard paraderen in de frisse buitenlucht. Kijk, daar worden ze blij van. En als de CEO blij is, is de bank dat ook. Banken houden van CEO’s.’
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit één van deze drie bovenstaande spotjes écht op de radio zou horen. Dat iedereen z’n goede bedoelingen moet bewijzen, is de omgekeerde wereld. Maar voor boeren is zo’n reclamespot dus wel nodig. Laten we het eens omdraaien. In plaats van dat boeren moeten bewijzen dat ze van hun koeien houden, zouden wij als Nederlanders moeten bewijzen dat we van onze boeren houden. Ik zou er persoonlijk trots op zijn wanneer binnenkort het volgende spotje op de radio te horen zou zijn.
‘Wij Nederlanders zijn trots op onze boeren. Ze krijgen de ruimte om te ondernemen als ze dat willen. Om te vergroenen als ze dat willen. Ze krijgen eerlijk betaald voor het eten en drinken dat ze iedere dag op onze tafel zetten. Ze worden niet langer uitgemolken of verstikt door regels en vergunningen. Ze krijgen eindelijk weer wat lucht. Kijk, daar worden ze blij van. En als de boer blij is, zijn wij dat ook. Nederland houdt van boeren.'
