'Hoi Nynke, ik bin efkes te boadskipjen. Oant aanst! Tút Mem.' Dit soort kleine briefjes lagen er vroeger bij ons op de keukentafel als we uit school kwamen en mijn moeder was niet thuis. Een kort berichtje, zodat je wist: geen paniek. Later toen we ouder werden, gingen deze briefjes gepaard met een subtiele hint. 'De ierpels stean al klear. Kinne om 17.00 oere wol op it fjoer.' Werkte perfect.
Dus toen wij afgelopen zaterdagochtend boodschappen gingen doen en de kids beide nog in bed lagen, schreven we dan ook een briefje voor op de keukentafel. 'Wy binne efkes om boadskippen. Sa wer thús!' Midden in een bomvolle supermarkt ging de telefoon. “Wêr binne jim?!” Tussen de doperwten en de rookworst verwezen we naar het briefje op de keukentafel. Een grote zucht aan de andere kant van de lijn. Even een appje was handiger geweest, kregen we als wijze raad voor een volgende keer.
De conclusie is helder: briefjes zijn uit de tijd. Geldt ook voor liefdesbrieven of een verjaardagskaartje. Zelfs kerstkaarten krijg ik tegenwoordig digitaal. Onlangs nog had ik vier countryline dansende elfjes in mijn whatsapp met op ieder elfje het breed grijnzende hoofd van één van de gezinsleden van de afzender. Merry Christmas! stond eronder. Geen naam, groet of niks niet.
Ik zwem zo krachtig mogelijk tegen deze onpersoonlijke digitalisatiegolf in. Op de wc bij ons thuis hangt een verjaardagskalender die me herinnert aan alle verjaardagen van mensen die ik een kaartje stuur. Nog ouderwets handgeschreven, daarna in een envelop gewurmd en voorzien van het hoofd van onze eigen Willem-Alexander, vakkundig met mijn fliep in de rechterbovenhoek geplakt. Echte passie dus.
En toch bezwijk ik ook voor het gemak van alle digitaal middelen die ons leven zo veel gemakkelijker maken. Tot aan 2018 had ik nog een papieren agenda met al mijn afspraken erin. Nu noteer ik ze in mijn Google Agenda. Ook onze gezamenlijke kalender staat op mijn telefoon. Onlangs ontdekten we een optie in deze app om het boodschappenlijstje te digitaliseren. Zelfs dat kliederen we sindsdien niet meer op de achterkant van een brief van de Belastingdienst.
Zonde, want een geschreven kaart of briefje is toch echt leuker om te krijgen dan een appje of mail. Maar er is nog hoop voor het geschreven briefje. In Den Haag, meestal zo nét na de verkiezingsuitslag, zijn ze gek op geschreven briefjes, met daarop haastig gekrabbelde, gevoelige aantekeningen. Die briefjes nemen ze dan mee naar buiten waar persmuskieten met enorme telelenzen hun geheime boodschappen als ‘Functie elders’ en ‘Ondergrens’ kunnen vastleggen.
Onhandig ongelukje? Lijkt me niet, want wat ab-so-luut niet gezegd mocht worden, slingeren ze zo toch op slinkse wijze de wereld in. De volgende dag staat de betreffende politicus met z’n briefje pontificaal op de voorpagina van alle kranten. Een prachtige ode aan het geschreven briefje. Maar zo liefdevol als de briefjes bij ons thuis op de keukentafel zullen deze boodschappen niet worden. Dat kan ik je nu al op een briefje geven.
Hierbij mijn briefje. Ik winskje jim hiel noflike krystdagen en in sûn begjin fan 2024!
