Nu ik mijn huis ga verkopen, komen er plotseling allemaal randzaken bij kijken die ik moet regelen. Het aanvragen van een energielabel bijvoorbeeld. Dat kan handig en snel online met je DigiD. Althans, dat wordt gezegd. Maar zo handig en snel gaat dat helemaal niet.
In Nederland zijn we fanatiek aan het energiezuinig wonen. Het kabinet doet z'n uiterste best om ons allemaal op scherp te zetten met subsidies en regels. Maar als je ziet hoe dat in de praktijk werkt, dan is dat om te janken. Het aanvragen van een energielabel is daar een goed voorbeeld van. Het is een aanfluiting.
Wie al eens een energielabel voor z'n huis heeft aangevraagd, weet wat een poppenkast het is. Je moet online een aantal zaken voor je huis invullen. Heb je bijvoorbeeld overal dubbele beglazing? Heb je de muren, het dak of de vloer laten isoleren? Al dat soort energiezuinige toepassingen vul je in. Maar nou komt 't, want hoe kun je online bewijzen dat je de waarheid spreekt? Kan niet. Precies.
Dus wat heeft de overheid bedacht; je moet bewijsmateriaal uploaden. Dat doe je het snelste door de verkoopbrochure van de makelaar te uploaden. Vervolgens kies je zelf een zogenaamde 'erkend deskundige' uit die de boel controleert. Dat kan al voor slechts negen euro. Stelt niets voor. Klopt. Stelt inderdaad geen fuck voor.
Ik koos een erkend deskundige uit Leeuwarden. Nadat ik op 'verzenden' had gedrukt, verwachtte ik ieder moment een telefoontje om met deze meneer een afspraak voor de bezichtiging te maken. Maar wat blijkt. Hij komt helemaal niet langs. Hij kan vanuit zijn kantoortje in Leeuwarden checken of mijn huis dubbele ramen heeft. Het enige wat 'ie doet is de digitale brochure doorbladeren en dan op 'akkoord' of 'afgewezen' klikken, zoals 'ie bij mij deed.
Meteen nadat ik mijn aanvraag had verzonden, kreeg ik een mailtje binnen waarin me werd medegedeeld dat mijn aanvraag was afgekeurd. In de makelaarsbrochure stond het bouwjaar van mijn cv-ketel niet vermeld. Dus werd ik verzocht extra bewijsmateriaal toe te voegen. Ik thuis de trap op naar zolder om een foto te maken van mijn ketel. Daar stond duidelijk het bouwjaar vermeld. Foto uploaden en aanvraag twee ging de deur uit.
De volgende dag had ik opnieuw antwoord van mijn erkend deskundige. Mijn aanvraag was wederom afgekeurd. Want, zo mailde hij, op de foto was niet met zekerheid vast te stellen dat het om de ketel in mijn woning ging. Duh. Dat snap ik zelf ook wel. Maar knappe kop die een foto kan maken waar zowel mijn huis als mijn ketel herkenbaar opstaan. Het ding staat op zolder, dus hoe kan ik dat aantonen? Iedere zolder ziet er immers hetzelfde uit.
Mijn eigen persoonlijke energielabel was inmiddels afgezakt naar de G van gloeiende, gloeiende. Dus ik bellen. “Mevrouw, u kunt net zo goed een foto maken van een willekeurige andere cv-ketel”, sprak mijn deskundige belerend. "Dan moet u zelf langskomen", bitchte ik terug. Wilde 'ie niet. Dat was niet bij die negen euro ingecalculeerd. Wat moet ik dan doen, vroeg ik zuchtend. Uiteindelijk bleek het voldoende om de brochure door de makelaar te laten aanpassen en opnieuw in te sturen.
Wat een gedoe. Maar wat ik nog veel erger vind is dat het eigenlijk een toneelstukje is. Wanneer we hier werkelijk zo'n waarde hechten aan energiezuinig wonen, dan moet er toch minstens een persoon van vlees en bloed bij mij thuis langskomen om met eigen ogen te checken of ik alles naar waarheid heb ingevuld. Anders is het een grote poppenkast. Een poppenkast waarvan niemand zeker weet of het nou wel of geen dubbele beglazing en vloerisolatie heeft.
