Ik was als kind gek op buitenspelen. Het allermooiste vond ik nog wel 'sabeare' spelen, het Friese woord voor 'zogenaamd'. Sabeare kon ik alles zijn wat ik wilde. We braken takken af van een boom, die vervolgens onze wapens waren wanneer we Teenage Mutant Ninja Turtles speelden. Diezelfde tak kon ook de zweep zijn voor mijn stokpaardje. Of een hengel om kikkerdril uit de sloot te vissen. Dat was het mooie van sabeare; alles kon.
Tegenwoordig moet alles echter dan echt zijn. Virtual Reality is daar het beste voorbeeld van. Zet zo'n VR-bril op je neus en je bent in een andere wereld. Aan je verbeeldingsvermogen hoeft het niet langer te liggen; alles wordt met de hipste technologie geregeld. Nog even en onze kinderen hoeven nooit meer buiten te spelen. We halen buiten gewoon naar binnen.
Dat vond het bedrijf Skirmworld uit Lelystad geen goede ontwikkeling. Zij willen kinderen juist achter het beeldscherm weghalen. Daarvoor bedachten ze een speciale kidsvariant op paintball: Kinderairsoft. Daarbij kunnen kinderen diverse schietspelletjes doen met een geweer dat bijna niet van echt is te onderscheiden. Het plan was om een voetbalveld in Zuidwest-Friesland als locatie te gebruiken, maar de gemeente schoot het plan af omdat ze de geweren te realistisch vond.
Toen ik de foto bij het bericht over Kinderairsoft zag staan, zag dat er raar uit. Het past niet; een kind met een levensecht geweer. Tuurlijk, speelgoedgeweren worden er al sinds mensenheugenis gemaakt, maar zo'n paars met rood NERF pistool is dan toch heel wat vriendelijker dan dit geweer. Dit is echter dan echt.
Ik had dit jaar het plan om voor mijn Sinterklaassurprise chocoladesigaretten te kopen, maar kwam er achter dat die al jaren geleden zijn verboden omdat ze kinderen het verkeerde voorbeeld geven. Online kon ik ze nog wel bestellen, maar toen we de surprise op 5 december uitpakten, bleken de sigaretten niet langer wit met een oranje filter te zijn, maar gekleurde toverstokjes.
Als sabeare sigaretjes al niet meer mogen, kunnen vuurwapens dan wel? Met andere woorden: moeten we ons hier als volwassenen druk om maken of zien kids zelf wel het verschil tussen echt en sabeare? Shoot me. Bij ons thuis bekommert de jongste zich meer om het verzorgen van zijn online varkens bij Minecraft dan om het voeren van zijn real life goudvissen. Dus zeg het maar.
Ik denk dat het idee van het bedrijf uit Lelystad goed is: kinderen moeten minder achter de computer zitten en weer naar buiten. Maar om ze vervolgens een niet van echt te onderscheiden pistool in handen te drukken, dat vind ik dan weer minder geslaagd. Laat ze dan liever een tak uit de boom breken om er zelf een pistool van te maken en al rennend 'pang pang' te roepen. Dat doen ze per slot van rekening in ons Nederlandse leger ook. Hoe echt wil je het hebben?
