Laatst was ik op Vlieland om even heerlijk uit te waaien. De avond begon met een biertje in het restaurant van Doeksen, daarna eentje op boot en eenmaal op Vlieland aangekomen doken we meteen de kroeg in. Voordat u nou denkt: ‘Tsjong, die Nynke lust ze wel’ zal ik u verklappen dat ik na anderhalf biertje al redelijk aangeschoten ben. De verhalen worden iets sterker, de tong wat dikker en het waarheidsgehalte flinterdun. U kent het wel.
Zo ging dat uiteraard ook daar in de kroeg op Vlieland. Doel was om na twee biertjes braaf vroeg naar bed te gaan. Maar dankzij Sjoel Bart werd het een late, onvergetelijke kroegavond. Sjoel Bart geeft namelijk iedere zondagavond sjoel-college in de kroeg. En dat gaat er pretty serious aan toe.
In plaats van loeihard zo’n sjoelsteen over de baan te rauzen, gaf Sjoel Bart ons tips voor de beste techniek. ‘Sjoelen gaat om zeer geraffineerd fingerspitzengefûhl’, verzekerde hij ons. Techniek én de juiste omstandigheden, want na iedere sjoelbeurt werd de bak met Vlielands aardappelzetmeel bepoederd. “Het gaat om de details”, knikte Bart.
En toen was ik aan de beurt. Met een flinke zwieper ramde ik het eerste steentje over de baan. “Rustiiiiig!’, riep Bart. Het schijfje spatte bijna uiteen tegen het hout en sjeesde zo weer mijn hand in. Thuis mochten we dit blokje met kerst dan altijd nog een keer gebruiken, maar de regels op Vlieland waren een stuk strenger. Hoofdschuddend pakte Bart mijn steentje af.
Ieder schijfje dat met het nodige geluk wel in één van de vakjes terechtkwam, werd door mij bejubeld met een oeroude Friese overwinningskreet. BAM! Bart schrok zich kapot de eerste keer. ‘Wil je dat wel nooit meer doen?’, riep hij. Maar aangezien ik al de nodige biertjes had genuttigd, werd ik steeds enthousiaster. Bij iedere BAM die mijn lippen ontsprong, riep Bart nog veel luider: ‘Sjoelen is een CONCENTRATIESPORT!’
Twee sjoelpartijtjes en heel wat biertjes later, rolden we rond half drie de kroeg uit. De volgende ochtend werden we uiteraard wakker met een onmunnige kater. Maar à la, het was het afzien waard, want daar in de kroeg had ik minstens een nieuw Vlielands sjoelrecord in de boeken gezet. Dacht ik…
Vorige week kregen we namelijk een telefoontje van Sjoel Bart. Hij zou ons immers nog de scores doorgeven. Oh ja? Leuk! Via de app floepte de uitslag van die nachtelijke sjoelpartij even later binnen. Een flinke rij namen, met daarachter de punten. En u raadt het al: troosteloos onderaan stond mijn naam. En dat terwijl ik toch zo lekker op dreef was.
Sjoelen is kennelijk niet mijn sterkste punt. Ik kan het maar beter bij sterke verhalen houden, die glijden er meestal wel lekker in.
