Feest was het dinsdagmiddag in verzorgingshuis Aylva State in Witmarsum. Exact vijftig jaar nadat de Zusters van Liefde uit het Brabantse dorpje Schijndel hier op feestelijke wijze de deuren openden, werd er nu opnieuw geproost. Ter ere van het 50-jarig jubileum verscheen er een herinneringsboek, boordevol verhalen van vroeger, oude krantenartikelen en het belangrijkste van alles: heerlijke recepten. Van hûnefutsies tot sjoekstro, menig kookboek zou er jaloers op zijn.
Save the best for last. In Witmarsum kennen ze de zegswijze. Achterin het boek staan namelijk twaalf prachtige recepten. Een dozijn smaakvolle gerechten van de bewoners met een persoonlijk verhaal. Van heerlijke bramenjam die al generaties lang op hetzelfde fornuis wordt gemaakt, tot een bord dampende voetbal-macaroni waarvan oma en haar kleinzoon iedere zaterdagavond smullen.
Eén van de opvallendste gerechten is toch wel het recept voor 'opbakte hûnefutsies' van mevrouw Faber. Letterlijk vertaald zijn het namelijk opgebakken hondenpootjes. Het gerecht stond vroeger met stip op nummer één wanneer haar drie kleinzoons kwamen logeren. Wie de ingrediënten en het stappenplan doorleest, ontdekt al snel dat het eigenlijk gewoon wentelteefjes zijn. Wentelteefjes, ook niet zo'n smakelijke naam als het om eten gaat. Zeg dan liever hondenpootjes, dacht mevrouw Faber. Wel zo diervriendelijk.
Helemaal Partij voor de Dieren-proof is het boek echter niet. Zo wordt in het recept voor zuurkool stamppot nog ouderwets een varken geslacht. Niet anno nu natuurlijk, maar in het verhaal van de heer Tilstra. Ook hier een smakelijke herinnering. Als jongetje griezelde de heer Tilstra namelijk van de glibberige vetrandjes. En dus zat er niets anders op dan ze ongemerkt onder de keukentafel in zijn broekzak te laten glijden. De vetvlekken leverden hem heel wat corrigerende tikken op, vertelde hij me glunderend.
Al bladerend door het boek, dacht ik gisteren plots aan mijn eigen kookkunsten. Stel nou dat ik over zestig jaar gevraagd wordt naar mijn favoriete recept van vroeger. Veel verder dan diepvries pizza's in de oven schuiven en met een vork gaatjes prikken in een magnetron maaltijd zou ik geloof ik niet komen. En Chicken Tonight opwarmen uit een potje uiteraard, voor de nodige Schijf van Vijf-groente. "En u bent daar zó oud mee geworden?", hoor ik de ongelovige journalist over zestig jaar al vragen. "Ja", knik ik dan, "maar ik at natuurlijk wel altijd mijn sla op bij de McDonalds."
