Minister Van Engelshoven van Onderwijs pleit voor een lager aantal studiepunten dat een eerstejaars student moet behalen. Op basis van dit minimum aantal punten krijg je als student een studieadvies. Heb je het minimale aantal punten niet gehaald, dan mag je niet naar jaar twee. Je begrijpt; dit levert de nodige stress op. Studiepuntenstress. Het kan zomaar een nieuw woord in de Dikke Van Dale worden.
Je studentenleven zou de meest relaxte periode van je leven moeten zijn. Overdag naar college en 's avonds biertjes drinken in de kroeg. Maar dat romantische beeld klopt al een aantal jaar niet meer. Stress onder studenten is de laatste tijd een hot topic. Uit onderzoek van de Landelijke Studentenvakbond blijkt namelijk dat bijna driekwart van de studenten emotionele problemen ervaart door de hoge studiedruk. Een op de drie heeft bovendien een verhoogde kans op een burn-out. Ik ben geen rekenwonder, maar dit is echt veel.
Wanneer ik terugdenk aan mijn eigen studietijd dan herken ik dit beeld totaal niet. Het waren de meeste relaxte jaren van mijn leven. Zeker toen ik op kamers ging wonen. 's Ochtends lekker uitslapen en tussen het studeren door ontwikkelde ik een talent voor binge watching. Alleen net voor het inleveren van een verslag of de tentamenweek was het extra druk, maar echt stress? Neuh, dat niet.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik tijdens mijn studietijd nooit heb hoeven werken, met uitzondering van de vakanties. Ik had dus ook volop de tijd om maar wat aan te modderen. Hoe anders is dat nu. Met de invoering van het leenstelsel bouw je als student vanaf dag 1 een studieschuld op. Alles wat je leent, moet je na het behalen van je diploma terugbetalen. Dus hoe langer je studeert, hoe hoger je schuld. Dat zorgt voor stress.
Maar het gaat niet om geld alleen. Vanaf het eerste jaar word je aangespoord om te bouwen aan je CV. Zoek je een bijbaantje, kies dan voor een baan in je toekomstige sector. En meld je bovendien aan voor vrijwilligerswerk, want ook daar scoor je later punten mee. Een carrière opbouwen nog voordat je bent afgestudeerd, is tegenwoordig essentieel. Mijn CV bestond destijds uit mijn naam en ik was blij dat ik tijdens m'n studie mijn rijbewijs had gehaald. That's it.
Niet alleen je CV moet er gelikt uitzien, ook je Instagram en Facebookaccount moeten shinen. Foto's van feestjes, festivals en vakantie; je mag niets missen. Alles deel je immers op social media. Heb je geen hippe foto's van je Ibiza-vakantie omdat je bij de Appie achter de kassa zat, dan is dat een epic fail. Was je niet bij Pinkpop omdat je zat te broeden op een verslag dan ben je dubbel zo sneu.
Met andere woorden: het gaat niet eens zo zeer om die studiepunten. Het is de hele wereld er om heen. Iedereen verwacht iets van je. En verwacht geen 90 procent inzet, nee 110. Altijd net iets meer geven dan de rest, dan kom je er wel. Maar altijd 110 procent geven, dag in dag uit; dat gaat niet. Dat houd je niet vol. Dat blijkt nu wel uit de cijfers van het onderzoek van de Landelijke Studentenvakbond. Dit gaat mis zo.
Het plan van minister Van Engelshoven is op zich dan ook niet zo fout. Maar net als het verlagen van het minimaal aantal studiepunten moeten we met z'n allen onze verwachtingen van studenten bijstellen. Het mag niet zo zijn dat na PTSS ook SPS als afkorting voor studiepuntenstress straks in het medisch handboek staat. Dat is de belangrijkste les die het onderwijs ons leert.
