Vorige week ging mijn blog over de bus en het schrappen van Arriva in de dienstregeling om zo een ton uit te sparen. Nog diezelfde dag kreeg ik een mail van een man die boven Kollum woont. Daar rijden helemaal geen bussen, liet hij weten. 'Wees blij met wat je nog wel hebt', was zijn boodschap.
Misschien heeft 'ie gelijk, maar inleveren is altijd moeilijk. Zeker wanneer het om mobiliteit gaat. Mobiel zijn is bijna een eerste levensbehoefte geworden. En zo dacht ik aan Paralympisch wielrenster Alyda Norbruis. Zij moest afgelopen vrijdag haar leaseauto van NOC*NSF inleveren. Daarmee raakte ze bijna al haar mobiliteit kwijt.
Bij Omrop Fryslân deed Alyda een oproep aan de luisteraars om mee te denken over een mogelijke oplossing. Er kwamen volop positieve reacties, onder andere uit eigen dorp. Sinds vrijdag heeft Alyda een nieuwe auto van een garagehouder uit Ureterp. Maar daarmee is ze er nog niet. Op weg naar de Spelen van 2020 in Tokio moet er namelijk nog heel wat gebeuren.
Bij wielerbond KNWU is het sponsorbudget niet zo groot. Daarom moet Alyda een aantal world cups en trainingskampen zelf bekostigen. En dat kan alleen met voldoende sponsoren.
Teamgenoot Tristan Bangma zamelt geld bijeen via flessenbonnen die mensen kunnen inleveren bij supermarkten rondom zijn woonplaats Donkerbroek. Het klinkt prachtig, al die kleine ondernemers die Paralympiërs uit eigen dorp waar mogelijk ondersteunen.
Maar zet deze verhalen nou eens tegenover het nieuws dat PSV spelers nog altijd stiekem meer betaalt dan een miljoen per jaar. Ondanks het ingestelde plafond weet de club met sjoemel-constructies spelers toch meer dan een miljoen uit te keren.
Een miljoen per jaar. Dat haal je met flessenbonnen never nooit niet bij elkaar. En ik weet dat niet alleen Paralympiërs het zwaar hebben. Ook andere topsporters hebben naast trainingen een dagtaak aan het zoeken naar sponsoren.
Het laat zien hoe scheef het in de sportwereld geregeld is. Grote sponsoren kiezen massaal voor voetbalclubs en laten andere sporten aan de zijlijn staan. Natuurlijk staat het mooi wanneer je bedrijfsnaam op het shirt van Ajax, PSV of Feyenoord prijkt. Maar het staat net zo prachtig op de rug van een Paralympiër. Laten we daarom in Friesland het goede voorbeeld geven.
Ik zat zelf te denken aan Arriva, die als geen ander weet hoe belangrijk mobiliteit is. Die ton die uitgespaard kan worden met de nieuwe dienstregeling; als dat geld nou eens naar onze Friese Paralympiërs gaat. Dan wordt de slogan voortaan: 'Arriva, brengt u van hier tot Tokio'.
